Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Blaðsíða 69
69
á hans fyrstu synodali, afe þær mætti njóta nábarárs her
sem annarstahar í Ðanakonúngs ríkjum, eSa næsta
fardagaárs eptir danaa prestsins. j>a<j a:tlar og Vigfús
prófastur, aö mjög styddi þaö Hallgrím prest til a& fá Saurbæ,
a& Saurbæjarsóknarmenn kysi sér hann, og aö líkindum
af ráSleggíngu Arna bónda Gíslasonar vinar hans; því optast
var þá a& því fariS, er sóknarmenn kusu á þeim dögum,
um veitíngar presta, en þótt a& höf&íngjum haii sýnzt
þaö nálega ókvæbi á seinni dögum.
þá Hallgrímur prestur var lcominn ae Saurbæ, vegna&i
honum sæmilega, og stób þar um hríb hagur hans í vel-
gengni. þa& var þá eitt sinn, er meistari Brynjólfur rei&
a& kirknasko&an, ab Hallgrímur prestur hug&ist a& finna hann
undir Akrafjalli vib Hólabrú, en tókst þab eigi, því biskup
var um ri&inn, þa kvab prestur vísur þessar:
Gá&a’k um veg ví&an
vígklæddur launstíga
opt sá æ&ra (æ&ru) kraptar
árdags jók Skinfaxa,
blájötuns hvel brúar
bein fyrir hvarma steina
brug&ust benþíngs sig&ar
brjót á Gnúpfells rótum.
Svifnum Svi&ris hrafni
sveib ben á gandlei&um,
er hitti úrhættis
æ& byg& hir&ir klæ&a,
þögn ól veg um vagna
veik sú (sá) djarfast leikur
sveipa&i svörtum hjúpi
Sí&hötts augna blí&u.
Margar eru munnmælasögur frá Gu&rí&i, konu Hall-
gríms prests, og er sú ein, a& hún hef&i go& eitt meÖ