Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Page 48

48
Kyrkjulireifing
vitnisburfiui’ páfans að vísu nóg sönnun fyrir lionuin
í augum hinna trúuðu, en þeir trúarveiku urðu aldrei
grunlausir, og var því ekki vanþörf á að tilraun væri
gjörð til að tryggja áreiðanlegleika kyrtilsins. Kenn-
ari einn á prestaefnaskólanum í Tríer tók þetta að
sjer eptir undirlagi biskupsins, en svo varði hann
niál þetta með sljófum vopnum, að mótstöðumenn
hans báru fullkomin sigur úr bitum. Fyrir þeim voru
2 háskólakennarar í Bonn, Gildemeister og Sybel,
og sönnuðu þeir með gildum ástæðum í riti, sem hjet
„kyrtillirm helgi i Tríer og hinir 20 ósaumuðu kyrtl-
ar“, að það væri ómögulegt, að kyrtillinn væri áreið-
anlegur. Færðu þeir svo sem sönnun á móti kyrtl-
inum lögun hans, t. a. m. fuglinn, sem ofin var í
hann, lengdina, purpuralitinn og hið kostulega efni
sem í lionum var, en einkum kyrtlana hina helgu,
20 að tölu, sem enn þá ega að vera víðsvegar í kristn-
inni, þar á meðal kyrtillinn í Argenteuil á Frakk-
landi, sem borið gat fyrir sig brjef Gregors páfa 16.
frá 1843, sem ákvað, aö honum skyldi sína tilbeiðslu.
Arnóldi biskup í Trier og vinir hans hrósuðu
happi og hældust um það, hversu arðsöm tilbeiðsla
kyrtilsins varð, en áður en nokkurn varði, kom út
austarlega á Jýzkalandi brjef til biskupsins, sem
laust niður í þenna óf'ögnuð eins og logandi eldíng,
og læsti sig þar. Brjefið var prentað í saxlenzku
blaði og var þessi fyrirsögn fyrir: „álit eptir katólsk-
an prest um kyrtilinn helga í Tríera. Brjefið vakti
mjög athygli alira, einkum fyrir þá sök, að höfund-
urinn nefndi sig katólskan prest, ílugu eptirrit þess,
sem prentuð vóru hundrað þúsundurn saman, út urn
allt iþýzkaland. Tilbeiðslu kyrtilsins kallar höfund-
urinn „skurðgoðadýrkunina i Trier“ ogsetur biskup-
inum fyrir sjónir, hve heirnskulegt og skaðlegt þetta
athæfi hans sje fyrir siðferði manna, en leitast síð-