Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Qupperneq 57

á JW/.knlamli.
57
fiví komið til Iei5ar, að þýzku katólskunni varbönn-
uð innsjánga í landið, og þessu banni var svo fast-
lega framfylgt í Austurríki, að ferðamenn jafnvel
vóru gjörðir apturrækir, ef leiðarbrjef þeirra sýndu,
að þeir væru játendur þýzku katólskunnar. Einstöku
menn bafa og ofsókt harðlega þýzku katólskuna,
eða þá látið óvild sína í Ijósi í nafnlausum ritum.
Ekki var heldur sparað að niðra oddvitunum með
rógburði, á líkan hátt, og katólsku kyrkjunni hefur
farist við Lúther og aðra höfunda siðabótarinnar <r
16du öld, til þess að gjöra lítið úr verki þeirra. En
lakast allra hluta er það, að engin iðrunarmerki hafa
sjezt hjá katólsku kyrkjunni, og ekki borið á nein-
um votti þess, að hún í nokkru vildi kenna sjálfri
sjer villu þá og anmarka, sem loða við þessa breyt-
íngu. Miklu frernur gefur bún ástæðulaust prótest-
öntum sök á því, og segir, að frá þeim bafi þessar
eitruðu kenníngar runnið inní hina heilögu kyrkju.
I prótestantisku kyrkjunni var álit manna fram-
anaf á reyki um þessa breytíngu, var það bæði af
þvi stefna þeirra var framanaf mjög óljós, en eink-
um afhinu, að álit manna í prótestantisku kyrkjunni
um kyrkjumálefni var um það leitimjög margbreytt.
jiessvegna skipti dómum marina um þessa hreifíngu í
katólsku kyrkjunni framanaf ekki nema í tvö horn,
sumir tóku þýzku katólskunni með hinum mesta
fögnuði, aðrir aptur kváðu upp yfir henni skilyrðis-
laust áfellisdóm; bráðum varð þó dómur manna um
þetta mál skynsamlegri og rjettsýnni, menn fóru að
sjá kosti og ókosti, lærðu að greina sannleikann frá
villunni og anmörkunum.
Sumir hafa tekið Konge með mesta fögnuði eins-
og væri hann kallaður til að ráða til lykta verki því,
sem Lúther byrjaði. En þessi samanburður sannar
það einúngis, að þeir, er svo líta á máliö, þekkja