Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Blaðsíða 77

á j>ýzkalandi.
77
unnar á þann liátt, sem lionuni er eginlegur. Jeim
einum verður kyrkjan að bægja frá og víkja burt
úr þjónustu sinni, ef þeir draga sig ekki sjálfir í
lilje, sem í aungu tilliti kannast við kyrkjulærrlóm-
inn svo sem aðalundirstöðu trúar sinnar, því þá má
álíta óhæfa til þess að geía kyrkjunni skuldbynd-
íngu, eða brotlega orðna við j)á skuldbyndíngu, sem
þeir hafa gelið. Einúngis þegar mótmælin rnóti trú-
arjátníngunni eru þannig löguð, banna þau aðgaungu
að embættum kyrkjunnar, þar á móti getur það ekki
verið ástæöa til aö bægja mönnum frá eða víkja úr
embætti, þó skilníngi þeirra á inntaki trúarjátníngar-
innar kunni að vera í einhverju ábótavant, þegar þeir
að öðruleiti hlýða tilskipunum kyrkjunnar, og fylgja
háttsemi hennar ogreglugjörðum eins og fyrirskipað er.
Jessi stefna lýsir sjer eins í sambandi sínu við
heilaga ritningu eins og við trúarjátnínguna; hún
skoðar ritninguna ekki sem lögbók, sem hún hafi yf-
ir liöfði sjer eins og ókunnugt vald, lieldur sem
andans lögmál, sem hún eigi í sjer, sem sístarfandi
sje i öllum framförum kyrkjunnar, og ítreki sjálft
sig sífeldlega. Tilvera kyrkjunnar einsaman ernæg-
ur vitnisburður um það, að hún sje byggð á sönnu
endurlausnarverki guðdómlegrar persónu. Kyrkjan
verður óskiljanleg ráðgáta, ef menn trúa ekki á per-
sónu Krists og endurlausnarverk. 5essari röksemd
liafa menn ekki ætíð gefið þann gaum í prótestant-
isku kyrkjunni, sem vera ber, hún gefur traust og
djörfúng til aö standast allar árásir ransóknarinnar
á útþýðíngu kyrkjunnar, og gjörir menn færa urn að
meta þær með sannsýni og frjálslyndi. Heilög ritn-
ing mun og ekki síður en kyrkjan um allar aldir
bera um það vitnisburð, að endurlausn heimsins geti
verið verk þess eins, sem híngaðtil hefur verið
trúað á i kyrkjunni. I þessum skilníngi er trúin