Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Blaðsíða 144

144
Æfl Cuðbrandar
þó byskup vandafti árlega um þafi, þángafi til liann
fyrirskipaði almennilega yfirlieyrslu og fermíngu
barna í ábeyrn safnaðarins alstaðar í Iíóla byskups-
tlæmi og ritaði um það fermíngarbók og spurníngar
nokkrar og var það þó lengi áður hann fengi því
á komið.
Jiað munu ekkivera margar sýnódus ákvarðan-
ir til eptir Guðbrand byskup auk þeirra, sem bjer er
á vikið og getur verið, að einhverjár sjeu nú undir
lok liðnar; eins er hætt við, að ýmisleg umburðar-
og áminníngarbrjef frá lionum til prestanna kunni
að hafa farist með tímanum. Hjer skal að eins
geta eiris brjefs, er hann ritaði 20ta dag marz mán.
1612 um Jón nokkurn Jónsson að llelgavatni; sagði
byskup hann hafa fyrrum, þá Jón Jónsson lögmaður
hjelt JiÍTigeyra klaustur, farið með drauma vitranir
og spáfarir og nokkrir hefðu þar hneigslast af og
haldið það vera sannar og guðlegar opinberanir, en
þó viti menn, það vóru ei nema djöfullegar missyn
íngar; nú kemur enn fyrir mig, sagði hann, „að hinn
sami Jón kemur upp með enn annað sjerlegt, það
ekki er samhljóða guðs orðs kenningum, um álfa-
menn og annað þvílíkt; og sje þetta sannfregið, þá
hæfir ekki, að slíkur sje liðin í kristilegri sam-
kundu, ef hann vill ekki af slíku láta; ekki hæfir
og heldur, að honum sje byggt í miðri sveit; hafi
hann svo mikil mökogslikt við álfamenn eða huldu-
fólk, því gefur hann sig þá ekki til þeirra? j>að á
ekki saman, að hann liafi samlag við kristilega kyrkju
og kristna menn, og djöfla eða álfafólk; hjer fyrir
áminni jeg ennnú áðurnefndan Jón, að hann leggi af
slíka forneskju og láti sjer nægja guðsorð það fyrir
honum er kennt og prjedikað, og hann sjálfur les
og veit; en verði hann að því kunnur eða sannur
hjereptir, þá hætir ekki, aö honum sje geíið heilagt