Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Síða 175
Hóla byskups.
175
óhugnaöi, sem ógnar lanzmönnum meö hallæri og
mannfelli og ekki verður bætt úr nema meö kon-
úngs úrskuröi, er nú veriö að semja bænarskrár til
konúngs um norðurland, þess efnis, að viíji hann
ekki veita ajitur hið forna verzlunar og siglíngar-
frelsi — sem allir Islendingar öllu fremur og
samhuga þrá , með því það getur ekki verið
konúngs eða hans mönnmn til neins óhagnaðar, en
hætir úr bágindum okkar — þá bjóði hann allramildi-
legast og leyfi, að híngað komi eins mörg útlend
kaupför og enar fornu hafnir eru margar og að ríkt
sje lagt á við kaupmenn, að flytja vörur, einkum
nauðsynjavörur nægar og góðar og selja þær með
hærilegu verði, því hjálpi konúngur ekki bágstödd
um fiegnum sinum á þennan eða einhvern svipaðan
liátt, þá er vonum bráðar og fyrr ;en nokkurn varir
útsjeð um }>á, sem almáttugur guð og mildi konúngs
vors afstýri! En sökum þess að i þetta sinn er ein-
gaungu talað um norðurland, þá biðjumvjer einúng-
is, að tveiinur skipum verði bætt viö, í Húsavik og
á Hrútafyrði, og biðjum vjer góðan guð þess, að
jiessi bæn megi fá mildilega áheyrslu hjá konúngi,
verði oss annars synjað um verzlunar og siglingar-
frelsi, sem er aðalbænin og allir vilja helzt L)“
Viðbœtir um islenzka verzlun.
„Vöruverzlanin er svo gömul, að ekki verður
með vissu sagt, hvenær hún hafi byrjað á norður-
löndum; en það er vist, að Íslendíngar hafa jafnan
verzlað vöru sinni, því að hvorki myntuðu þeir pen-
ínga sjálfir, nje höfðu mætur á útlendum peningum.
Verzlan okkar við hjerlenda og útlenda menn erþví
enn í dag í því fólgin að láta vöru fyrir vöru og
er í elztu lögum okkar sett fast verð á hverja vöru-
3) Sbr, Finns kyrkjug. 3. b. bls. 421.