Gefn - 01.01.1870, Síða 20

20
ár, en þó sýndist svo sem þjóðþíngið skoðaði kosníngu
Napóleons sem framda til bráðabyrgða og setlaði það að
koma upp syni Loðvíks Filippusar. Út af þessu og því, að
þíngið tregðaðist við að endurskoða stjórnarskipuuina og
lengja forsetatímann, kom kali á milli hans og þíngsins og
þá kastaði Napóleou af sér grímunni; lét hann handtaka
foringja mótmælenda sinna, hleypti upp þjóðþínginu og setti
Parísarborg undir hervald. þetta gerðist 2. December 1851.
Voru nokkrir meun drepnir í þessum umsvifum, enekkertvarð
mannfall eða neitt því líkt sem vant var í byltíngum Frakka-
stjórnar, þó fjandmenn Napóleons hafi optar en einusinni
brigzlað honum um þetta stórvirki og kallað það grimdarverk
og lagabrot. Napóleon var þannig í rauninni einvaldur, en
þóktist þó ekki, sem von var, geta haldið ráðunum án sam-
þykkis þjóðarinnar og ætlaði sér það heldur aldrei; hóf
hanu þá fyrst að breyta eptir enum fornu atburðum, þegar
Bónaparte föðurbróðir hans var ræðismaður og var margt
sett um stund eptir því sem þá hafði verið, en Napóleon
kom því fram sem hann vildi og var nú (14. Janúar 1852)
kosinn til þjóðhöfðíngja um 10 ár. Landið var nú orðið
þreytt og leitt á óeirðunum og þráði friðinn, og hændust
menn ávallt meir og meir að Napóleoni, og könnuðust við
að hann var bæði vitur og stjórnsamur; verzlan og þjóðar-
líf lifnaði við og með því margvísleg dýrð og prýði; iðnað-
arstéttin hófst og mjög á því að hann fékk þeim mönnum
nóg að starfa við margar og stórkostlegar byggíngar, er
hann lét reisa — með honum hélt allur herinn, bændastéttin
og sveitamenn, og þegar 4. Nóvember 1852 lét hann leggja
fyrir þjóðráðið uppástúngu um keisaratign og eptir því fóru
fram kosníngar hinn 20. og 21. Nóvember og var hann þá
kosinn keisari með því nær átta millíónum atkvæða, og
nefndist þá Napóleon hinn þriöji (Napóleon annar var sonur
Napóleons fyrsta, og settist aldrei í keisarasæti).
þegar einhverr stjórnari kemur til ríkis eða stjórn er
inn sett, þá er það siður að hinar stjórnirnar sýni viður-