Gefn - 01.01.1870, Síða 23

Gefn - 01.01.1870, Síða 23
23 síðan páfanum til styrktar. Svo lauk, að Karl Albert sagði af sér konúngstigninni eða veltist úr konúngssæti 1849 og settist sonur hans að völdum, Victor Emanúel, en frjáls stjórn (takmörkuð konúngsstjórn) var í Sardiníu, ríki hans, en hvergi annarstaðar á Italíu, og leituðu því þángað allir þeir er þráðu frelsi og framfarir, er Austurríkismenn höml- uðu. Eángflestir menntaðir og heldri menn voru þá þegar orðnir gagnteknir af þeirri hugmynd og laungun, að losast við harðstjórn Austurríkis og sjá Italíu svo sem eitt kon- úngsveldi; enda sýnist sem náttúran sjálfhafisvo til ætlast, með því mál og þjóðerni er þar mjög líkt allstaðar (nema allra nyrðst) og sjór kríngir landið hvervetna nema að norðan: þar er landið ijöllum lukt og skilja jöklar og firn- indi það frá meginhluta Norðurálfunnar. Victor Emanúel óskaði sjálfur að fá að heita Ítalíudrottinn og meiri hluti Itala með honum, en hanu treystist ekki einn til að reka Austurríkismenn úr landinu. Cavoúr hét ráðgjafi Victors konúngs, hinn vitrasti maður og var allt eða flest gert að hans ráðum; það sem mest kvað að, var það trúarfrelsi og sú minnkan klerkavaldsins er við gekkst í Sardiníuríki, og ávann það sér hylli Englands, þarsem Palmerston réði þá mestu, og Napóleon sjálfur hirti víst ekki mikið um að rígbinda menn í trúarefnum. I Krimstríðinu sendi Victor konúngur nokkra herflokka Frökkum og Englum til aðstoðar, og varð það heldur til vináttu-auka. Fyrir vizku og fram- kvæmd Cavoúrs hét Napóleon Sardiníumönnum liði sínu, þegar eigi varð lengur hjá stríðinu komizt. Var Napóleon sjálfur fyrir liðinu, alls 120,000 manna; fór hann sjálfur með sumt yfir Mundíafjöll, en sumt fór sjóleiðis til Genúa; var þá fyrir krapt Napóleons barið á Austurríkismönnum svo örugglega við Montebelló, Magenta og Solferínó, að þeir ekki einúngis misstu Lángbarðaland, og allt vald á Ítalíu, heldur og gjörspilltist allur fjárhagur Austurríkis fyrir hragðið og urðu þar af miklar deilur innanríkis. Napóleon var sjálfur í orrustunum og var svo kaldur og óhvikull, að
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82

x

Gefn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.