Gefn - 01.01.1870, Síða 34

34
Mac Mahon og Basaine, frægir um allan heim svo hróður
þeirra hvarflaði með himinskautum. Ekki þókti heldur sjálf-
ur herinn óálitlegri, og þar að auki komu Serkir frá Afríku,
grimmustu blóðhundar sem ekkert létu fyrir bijósti brenna,
til liðveizlu við Frakka. Fyrsta aðalorrustan stóð við Weissen-
burg í norðausturhorni Frakklands — þá var fyrst sagt í
París að Frakkar hefði þar unnið sigur á mörgum þúsundum
þjóðverja og ætluðu allir að verða vitlausir af gleði; en
brátt kom sannleikurinn í ljós og sló þá ótta á Parísarmenn
samt hörkuðu þeir af sér og gortuðu ótæpt, sögðu að enn
væri ekki fullreynt og töluðu yfir höfuð um þjóðverja eins og
þeir hefði ráð þeirra í hendi sér og kváðust mundu leggja allt
þjóðverjaland í eyði en drepa og meiða allaþjóðverja. þjóðverj-
ar þokuðust alltaf lengra og lengra inn í Frakkland og unnu
hvorn sigurinn á fætur öðrum: Mac Mahon var unninn við
Weissenburg; við Metskastala eður þar í nánd barðist Ba-
saine og þóktist vinna sigur, en hann hefir raunar ekki unn-
ið annað en það að geta boðið þjóðverjum byrginn, og þykir
það mikið. Enginn getur annað sagt en Frakkar berðist af
mestu hreysti og hugprýði, en svo var semþeir berðist við
sjálf forlögin, er enginn fær móti staðið, og allar dísir þeirra
voru frá þeim horfnar. þjóðverjar voru miklu liðmeiri, og
miklu betri öll herstjórn þeirra; ber öllum saman um að
alls konar lausúng og stjómleysi hafi verið í Frakkaher, en
hvorki vantaði þá hug né hreysti. þ>aö var sem allt stoðaði
þjóðverja, því þar sem raung hernaðaraðferð Frakka ekki
nægði til að koma þeim á knén, þar bættu þeir það upp
með alls konar óhöppum og klaufaskap; má þar uppá svo
sem dæmi nefna það, að þegar Mac Mahon var í lífshættu og
neyð viðWeissenburg,þá sendi hann eptir liðstyrk — en bæjar-
nafnið var misnefnt svo farið var með liðið í allt aðra átt
og Mac Mahon beið ósigur. Mikið féll og af þjóðverjum,
og má meðal annars nefna atburð þann er varð þanuig, að
í nánd við Mets eru kalknámar, og grafir feikna stórar og
djúpar og hengiflug; var hverjum þeim dauðinn vís er þar