Gefn - 01.01.1870, Side 50

Gefn - 01.01.1870, Side 50
50 blikandi þrennum sólarheima funa? — Eilíf er þögn, og ei hann svarað fær þó allir spyrji; fram hans logar bruna. — Og jeg, sem drembinn fyrr á bjartri sigur-sól 5 sæti mér valdi, heiminn til að skoða, jeg þreytist nú; — sem lilja ljóss við stól lamast af heitum sumardagsins roða og hneigir sig, er hallast sólin fer með hitastraumi nið’r að vesturs bárum: 10 eins lamast andi minn, og sveiflar sér svimaður nið’r af ljóssins iðu-gárum — og undrast þig, sem sveiflar sóla fjöld snúðugt og létt, sem vindur feykir dúni, eða hálmvisk snýst í kríng á hörðu túni 15 um haust, er vindur rís af sæ um kvöld. — Jeg niður líð — og skyldi’ eg skammast mín skaparans tign þó hljóti jeg að lúta? Bernardín ekki blygðaðist þó sín er blóm hann sá und myrkum hellis skúta: 20 hann starði á það í daga tvenna tíu, titruðu lauf í sólarveldi hlýju, og nýtt og nýtt hann fann á bari blóms, býflugur, sem með lögum suðuhljóms undu sér þar, og sætan safa fengu, 25 og smákvikindi mörg um æðar gengu — Æfin er stutt, en listin laung, leiðin er stríð um heimsins gaung. * * * Til þín, þú litla jörð, jeg aptur ofan líð frá ægihreimi ljóssins dýrðarsala;

x

Gefn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.