Fréttir frá Íslandi - 01.01.1877, Síða 24

24
ATVINNUVEGIR.
Svo er nú mikið álit Gránufjelagsins, að margir menn, sem eru
í öðrum verzlunarfjelögum hjer á landi, óska að þau verði tekin
upp í Gránufjelagið, þó að eigi hafi, svo kunnugt sje, aðrir enn
farið fram á það en Skagfirðingar og Húnvetningar þeir, sem
voru í Grafarósfjelaginu.
J>egar litið er á bjargrœðisvegi landsmanna yfir höf-
uð, þá virðast þeir að hafa heppnazt allvel víðast hvar það ár,
er hjer segir frá. f>ó að veturinn væri með hinum harðari,
urðu fjenaðarhöldin góð í flestum sveitum. Og þó að heyskap-
urínn um sumarið yrði í minna lagi, einkum á Norðurlandi og
Austurlandi, þar sem bæði var grasbrestur og nýting á heyj-
um misheppnaðist, þá bœtti það mjög úr, að í þeim landsfjórð-
ungum fiskaðist afbragðs-vel flesta tíma ársins, enda var verzl-
unin þar að tiltölu arðsömust, einkum fjárverzlunin um haustið
og svo hrossaverzlunin. Varð það mörgum mikið hagrœði, að
fá svo góðan markað fyrir vörur sínar, og að fá þær að miklu
leyti borgaðar í peningum, sem kom sjer einkar vel í peninga-
eklu þeirri, sem sífellt er kvartað yfir. Bjargrœðisvand-
rœði urðu hvergi almenn nema í sjávarsveitunum í kringum
Faxaflóa, þar sem fiskiaflinn brást því nær alveg, og hafði jafn-
framt brugðizt árið áður. J>að jók á vandræðin, að í suður-
hreppum Gullbringusýslu var einnig sauðlaust síðan haustið
1875, að þar var skorið niður sökum fjárkláðans; vildi það svo
illa til, að fiskileysið var samfara sauðleysinu. í hinum innri
hreppum sýslunnar var raunar eigi sauðlaust, en Qenaður og
allur landbúnaður lítill víðast; þar var aflaleysið líka enn meira,
og vandræðin urðu þar mest. Báglegast staddir í sýslunni voru
Vatnsleysustrandarhreppur og Álptaneshreppur með Hafnarfirði,
og þar næst Seltjarnarneshreppur og svo Keykjavík. í Borg-
arfjarðarsýslu var og Akraneshreppur mjög báglega staddur.
í öllum þossum hjeruðum er sjávaraflinn aðalbjargrœðisvegur,
og þegar hann brást svo stórkostlega og svo lengi, var eigi við
öðru búið en miklu hallæri, og það því fremur sem mjög er
fólksmargt að tiltölu á þessu svæði. Svo sem vænta mátti,
þraut lánstraust fátœklinga, og voru þó kaupmenn lengi hjálp-
legir. Margir, sem áður voru taldir efnaðir, þrutu nú að cfn-
um, og hinir fáu auðmenn í þessum sveitum gátu ekki rönd við