Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1932, Qupperneq 39

39
Vegurinn að túngarði í Dufþaksholti, og þaðan um Miðkrika,
lagðist niður, þegar hinn upphleypti vegur var lagður fyrir austan
Garðsauka, »Dufþekju-brúin« svo-nefnda, yfir það lakasta af mýrar-
sundinu, niður til Þverárbakka, um 1874 (?). Þennan veg notfærðu sér
þá allir, sem komu austan yfir á eða innan úr Fljótshlíð, þangað til
hinn upphleypti Hlíðarvegur var lagður fyrir neðan Stórólfshvol og
inn í Fljótshlíð laust fyrir stríð (?).
Dufþekjubakkar, svo-nefndir, voru fyrrum nokkurs konar mið-
depill fyrir alla ferðamenn þar um slóðir; þar voru fjölfarnar kross-
götur. Fullyrt er, að þar og allt vestur að Sikisvaði (sem tókst upp
síðar) hafi aldrei verið engi eða slægja, heldur hafi þar verið frá ó-
muna tíð áninga- eða áfanga-staður, mikið brúkaðar af Hlíðarmönnum,
Skaftfellingum og öðrum, sem áttu þar leið um. — Skaftfellingar köll-
uðu staðinn Þverárbakka eða Þverárbringi hin síðustu ár.
Að Þverá hafi verið of-Iítil til að þar væri vað með nafni, tel
ég fyrirslátt einn. Enginn mun hafa haldið því fram í alvöru, að Þverá
sú, er nú nefnist Litla-Þverá og er fyrir vestan Hlíðarenda, hafi fallið
annað en vestur, þar sem Þverá fellur nú. Hafa þá, auk ýmsra að-
draganda og 4 lækja úr byggðinni, verið saman komnar í eitt að
Holtsvaði 4 ár; Þverá, Grjótá, Kokslækjará.
Ég sé enginn tormerki á, að greið leið hafi getað verið hjá
Fljótshlíðingum, er þeir fóru fyrir neðan bygðina, með Þverárbökkum
út á Dufþekjubakka (24, 40). Svo reyndist Otkatli, þegar hann reið á
Gunnar ofan, er hann var að sáningu (kap. 53).
Krók Sigfússona á þjóðveginn, til að fagna þar Flosa, tryggum
vin og foringja, tel ég mestu smámuni. — Enginn maður mun hafa
neitað því, að þeir Fljótshlíðingar riðu fyrir brennuna til móts við
Flosa upp á Þríhyrningsháls(a); sízt var það þó minna úr leið eða
betri vegur.
Þegar Flosi reið frá Vorsabæ (kap. 116), tel ég hann hafa farið
yfir Þverá þar sem, eflaust löngu síðar, kallað var »milli bóta«, út á
Dufþekjubakka, hjá Giljum o. s. frv. Það, að hann batt hesta sína í
Vorsabæ, gefur bending um, að hann hafa vitað af góðum áfanga-
stað nærri og ætlað sér að hafa viðdvöl þar.
Þar á mót tel ég ferð Flosa að austan næsta sumar (brennu-
málasumarið) verið hafa á annan veg, eins og Njála tekur fram. Þá
reið hann upp »til Fljótshlíðar« og átti því ekki leið um Holtsvað.
Eftir vernd og hald Sigfússona og annara hjá sér um nálega 9 mán-
uði, var eðlilegt, að hann gisti hjá þeim meðan þeir skipuðu til búa
sinna. Þá mun Flosi hafa farið um Þríhyrningsháls og í það sinn lík-