Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Árgangur

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1932, Síða 40

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1932, Síða 40
40 lega hjá Gunnarssteini (sbr. Lesb. Mbl. III., blis. 235) og KnafahólUm, fremur en um Keldur, því þá var lokið vináttu þeirra Ingjalds. Mér þykir ekki ósennilegt að Flosi hal farið hægt og gætilega yfir í ferð sinni til alþingis eftir víg Höskulds Hvítaness-goða (kap. 115), náttað á öllum upphaflega nefndum stöðmm og hvarvetna beðið eftir liðsauka, sem nokkurt gildi gat haft tiL góðra málalúkninga; það var Flosa vel samboðið. Var þá hinn fyrsti áfangi einna lengstur, yfir Lómagnúpssand (nú Skeiðarársand). Eins og það var hyggilegt af Flosa að leita fyrir sér og senda í liðsbón í hihum fyrsta náttstað;. Kirkjubæ, eins var það skynsamlegt, og ekkl síður, að gera það við Holtsvað, leita þar, við hlið félaga sinna, fyrir sér einndg í nágrenn- inu við þá, sbr. orðsendingar hans að Keldum og PJofi. Með styrku fylgi lukust málin oftast bezt. Hér er sá staðurinn, sem flest bendir tili í Njálu að hafi verið »við Holtsvað«: Dufþaksholtsbakkar, hinn alkunni áfangastaður. Hér beið Flosi Sigfússona og annara félaga sinna, er hann reið til alþing- is sumarið 1011 (kap. 116—17). Hér (en ekki austur á Aurum, 40) var liði skift í leitir síð sama sumars, eftir Njáls-brennu (kap. 131). í bæði skiftin er átt við sama staðinn í sögunni, þótt í fyrri frásögn- inni, um ferð Flosa, standi Holtavað fyrir Holtsvað í tveim handritum af mörgum. Ég tel líklegt, að höfundur Njálu, jafn-skilríkur og hann hefir verið, hefði með nokkrum orðum gert glöggam greinarmun á »Holtsvaði« og »Holtavaði«, ef um tvo sögustaði hefði verið að ræða. Hitt mun sönnu nær, að á báðum stöðum i sögunni sé- átt við eitt og hið sama vaðið, og að um ritvillu eina sé að ræða í þeim tveim handritum, er nefna vaðið »Holtavað« í frásögninni um. ferð Fiosa. Miklu skiptir, að hin væntanlega, nýja útgáfa íslendinga-sagna heppnist vel, og þá ekki sízt þeirrar sögunnar, sem. mest er í spunnið og bezt er. Njálu má sízt úr lagi færa að ástæðulausu. Skúli Guðmimdsson..
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Árbók Hins íslenzka fornleifafélags

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Árbók Hins íslenzka fornleifafélags
https://timarit.is/publication/97

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.