Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1932, Qupperneq 40

40
lega hjá Gunnarssteini (sbr. Lesb. Mbl. III., blis. 235) og KnafahólUm,
fremur en um Keldur, því þá var lokið vináttu þeirra Ingjalds.
Mér þykir ekki ósennilegt að Flosi hal farið hægt og gætilega
yfir í ferð sinni til alþingis eftir víg Höskulds Hvítaness-goða (kap.
115), náttað á öllum upphaflega nefndum stöðmm og hvarvetna beðið
eftir liðsauka, sem nokkurt gildi gat haft tiL góðra málalúkninga; það
var Flosa vel samboðið. Var þá hinn fyrsti áfangi einna lengstur,
yfir Lómagnúpssand (nú Skeiðarársand). Eins og það var hyggilegt
af Flosa að leita fyrir sér og senda í liðsbón í hihum fyrsta náttstað;.
Kirkjubæ, eins var það skynsamlegt, og ekkl síður, að gera það við
Holtsvað, leita þar, við hlið félaga sinna, fyrir sér einndg í nágrenn-
inu við þá, sbr. orðsendingar hans að Keldum og PJofi. Með styrku
fylgi lukust málin oftast bezt.
Hér er sá staðurinn, sem flest bendir tili í Njálu að hafi verið
»við Holtsvað«: Dufþaksholtsbakkar, hinn alkunni áfangastaður. Hér
beið Flosi Sigfússona og annara félaga sinna, er hann reið til alþing-
is sumarið 1011 (kap. 116—17). Hér (en ekki austur á Aurum, 40)
var liði skift í leitir síð sama sumars, eftir Njáls-brennu (kap. 131). í
bæði skiftin er átt við sama staðinn í sögunni, þótt í fyrri frásögn-
inni, um ferð Flosa, standi Holtavað fyrir Holtsvað í tveim handritum
af mörgum. Ég tel líklegt, að höfundur Njálu, jafn-skilríkur og hann
hefir verið, hefði með nokkrum orðum gert glöggam greinarmun á
»Holtsvaði« og »Holtavaði«, ef um tvo sögustaði hefði verið að ræða.
Hitt mun sönnu nær, að á báðum stöðum i sögunni sé- átt við eitt
og hið sama vaðið, og að um ritvillu eina sé að ræða í þeim tveim
handritum, er nefna vaðið »Holtavað« í frásögninni um. ferð Fiosa.
Miklu skiptir, að hin væntanlega, nýja útgáfa íslendinga-sagna
heppnist vel, og þá ekki sízt þeirrar sögunnar, sem. mest er í
spunnið og bezt er.
Njálu má sízt úr lagi færa að ástæðulausu.
Skúli Guðmimdsson..