Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1932, Qupperneq 55

55
suðausturenda, og hefir hann því horft móti norðvestri. Hægri fótur
hafði verið lagður yfir hinn vinstri fyrir neðan hné. Vinstri hönd og
framhandleggur höfðu verið lögð þversum undir bakið, en hægri
framhandleggur upp með upphandleggnum hægri, og höndin við
hálsinn, og sennilega um spjótskaft, sem nú sást ekkert eftir af; en
oddurinn var við fæturna, hægra megin. Hann var lítill, 19 cm. að
lengd, og var falur og fjöður jafnlöng, en fjöðrin 2,7 cm. að breidd
mest. Annað fannst ekki vopna með beinunum, en leifar af mathníf
voru við hægri mjöðm; er blaðið 8 cm. langt og 1,8 að breidd; eru
tréleifar um tangann. Rétt hjá voru 2 lítil met úr blýi, annað kring-
lótt, 1,5 að þvermáli og 0,7 að þykkt, um 14 gr. að þyngd, en hitt
ferstrent, 1,8 að lengd og 0,6 að þverm., og 5 gr. að þyngd. Hafa
þau og lítill ferstrendur, glær steinn, sem hjá þeim var, verði í pússi,
er maðurinn hefir haft með sér. Hjá hálsinum fundust 3 »steinar« af
sörvi, þ. e. 1 hvítleitar steinn, um 2,7—2,9 að þverm. og 1,5—1,6 að
þykkt, fremur eygður, 1 raftala, um 2,3 að þverm. og 0,7 að þykkt,
og 1 græn glertala, með hvítum röndum um, 1,2 cm. að þverm. og
0,6 að þykkt. Hafa þessar tölur, leifar af fullkomnara steinsörvi, verið
í bandi um hálsinn. Af beinunum má sjá, að maðurinn hefir verið
lágur vexti, og grannur að líkindum; langleggurinn er 43,3 cm. að
lengd. Tennurnar eru all-slitnar, en óskemmdar. Virðist maðurinn
kunna að hafa verið um sextugt, er hann dó. Höfuðkúpan ber vott
um, að hann hafi verið langhöfði. Hún er einkennilega þykk upp af
nefbeininu, og er þar sem hnúður á.
Dysin er eflaust frá heiðni, sennilega ofanverðri 10. öld. Hún
virðist aldrei hafa verið nálægt neinum bæ, og kann maðurinn að
hafa verið veginn þar sem hann var dysjaður, en raunar er allt óvíst
um það, og hver hann hefir verið.
Beinin eru komin til Þjóðminjasafnsins, og þeir munir, er fund-
ust hjá þeim.
2. Haugafundur hjá Hemlu.
Veturinn 1930—31 tók að blása upp grasivaxinn sandhóll skammt
fyrir norðaustan túnið á Hemlu í Vestur-Landeyjum. Hóllinn kallast
nú Norðasti-hóll, eða stundum Grýluhóll. Hann er í stefnu milli bæjar-
ins í Hemlu og Núps í Fljótshlíð. Næsta vetur ágerðist þessi blástur
enn meira, en var þó ætíð mestur í norðurhluta hólsins og myndað-
ist þar breitt skarð. Vorið 1931 komu þar í ljós bein úr hesti, og nú í
vor bar þarna enn meira á þeim á tveim stöðum. Snemma í Júní-
mánuði siðast-liðið sumar(1932)varð sandgræðslumaðurinn, Gunnlaug-