Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 2

2
liann þau í tíma dvína lét,
og skin æ skúrum fylgja;
þá nauða flóði hafrót hæst,
var hjálparorð hans jafnan næst:
,,nú hai*ma hjað'ni bylgja“.
lJá hjátrú glapti sálna sjón
og tíorlinn páfavilln,
en drottinn LiUer lét, sinn þjón,
þeim létla myrkrum illu, —
silt orð um dauðans brotinn brodd
hann birta lét þá hér sinn Odd1
og liílu síðar sendi
með skyggðan andans beitta brand
þann biskup, Gudbrand2, sem vort land
æ man, þótt margt oss hendi.
5. Ó, lof sé Guðit hjarla hans
ei hverfði rásin tíðar;
hann minntist eins vors auma lands
og að oss htigði síðar;
um liellög ástverk h’erma sin
guð Ilallgríin3 lét og Vidalín4,
og fleiri góða gaf oss,
er bæta vildu bágan hag,
1) Oddur Gottskálksson, seinast löginaður, f 1556,
var oinn af þeim, er fyrstir fylgðu fram Lúters trú hér á landi,
og sá, cr fyrstur útlagði nýja tcstamentib á íslenzku.
2) Guðbrandur porláksson, biskup á Hólum frá
1571 til 1627, gaf fyrstur út alla biflíuna á íslenzku, og lét auk
þoss prenta fjölda annara andlogi’a bóka.
3) Vort ágæta sálmaskáld Hallgrim prest Pétursson
t 1674.
4) Hinn fræga mælskumann Jón þorkelsson Vídalín,
biskup í SkálLolti frá 1698 til 1728.