Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 7

7
tun Mósis; lýstl það ser og brátl, að kristileg hluttekn-
ing í kjöram trúarbræðra sinna var ríkjandi bjá söfnuð-
inum, því þá er hallæri vofði yfir, skutu Antíokkíumenn
fé saman til styrktar bræðrunum í Jerúsalem og sendit
þá Pál og Barnabas með það. Iin er þeir voru komnir
aptur til Antíokkíu, hóf Páll hina fyrstu kristniboðsferð
sína þaðan.
Um þær mundir er Páll postuli hóf kristniboð sitt.
voru ltómverjar ráðandi yfir (lestum þeim þjóðum, er
þá voru kunnar; hlaut það mjög að styðja, krislniboðið,
að lönd þeirra voru hvervetna vel friðuð og samgöngur
greiðar; af ibúum ríkísins nutu þeir, er rómverskatt
borgarrétt höfðu, ýmsra rétlinda framyfir aðra menn;
þar á meðal var það, að þeim mátti eigi refsa með lík-
amlegri refsingu og að þeir gátu ónýtt hvern dóm, er
kveðinn var upp yfir þeim í skattlöndunum, með því að
skjóta máli sínu til keisarans í Rómaborg.
í fornöldinni tóku Grikkir öllum öðrum þjóðnm fram
að mentun, listum og vísindum; eptir að Rómverjar
höfðu lagt þá uncjir sig, breiddist meptun Grikkja út
yfir allt Rómaríki og grfsk túnga var töluð í mikluifl
hluta þess. Vísindi Grikkja höfðu smámsaman eylt
trúnni á hina fornu gpðj, er bvggð var á þjóðsögum og
æfintýrum, og vantrú þejrri, er þannig yar kQmin upp
í miklum hluta heimsins, var samfara hin mesta léttúð
og siðaspiiling; höfðu þó ýmsir af spekingum Grikkja
bent á hið guðlega eðli mannlegs anda og tekið fram
hetgi skyldunnar, er samvizkan hæri vott um; þetta
hlaqt að vekja þrá eplir æðri opinberun hjá mörgum
alvörugefnum manni og þannig að greiða veg kristni-
boðsins.
Eptir herleiðinguna héldu Gyðingar að vísu jafaan