Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 17

17
salem; eins sjáum vér, að liann var vinveiltur vísinda-
legri mentun; en um fram allt lét hann sér umhugað
um að efla andlega og eilífa farsæld sálnanna, þvi að
hann fann, að sú velvild, sem ekki nær til andlegrar
þarfar og frelsis þeirra, nær skamml og dregur ekki
lángt á leið. í-allri breytni sinni við aðra, stjórnaðist
hann af brennandi laungun eptir að frelsa sólir manna,
og þessi mannelska hans náði ekki cinungis til «bræðra
hans eplir holdinu», heldur til allra manna, og þvíleit-
aðist hann við að vera öllum allt í öllu, og skoðaði alla
menn sem bræður og systur í Jesú Kristi og þessa
viðleitni sfna kallaði hann ekki velgjörning af sér, heldur
skuld, er hann ætti öllum að gjalda. I’essa skuld áleit
hann ekki borgaða lil ftills með því, að fá aöra til að
taka kristna trú; sú sama mannelska, sem kom honum
til að leiða sálirnar úr myrkrinu inn í Ijósið, þrýsti
honu.m einnig til að ala önn fyrir kristilegri uppfræð-
ingu þeirra og vera jafnan reiðubúinn til að Ieggja lífi-ð
i sölurnar fyrir þær. En aðal einkenni Páls andlega
lífs var líf hans ( Kristi; hann var réttlætlur og helgað-
ur fyrir trúna á Iírist og Iírists andi bjó í honum,
svo að hugarfari hans verður ekki lýst nema líf hans r
Kristi sé fyllilega lekið lil greina; það gaf öllum gjörð-
um hans einkennilegan blæ. Sjálfsafneitun, mannelska
og hlýðni hans við Guð, var ólík þessum dyggðum lrjá
hinum fornu guðsmönnum Gyðíngaþjóðarinnar og ólík
því, sem nokkur heiðingleg dyggð getur komið til leið-
ar; en sérhver eiginlegleiki hans var gagntekinn af
Krists anda. Þegar hann talarum sjálfsafneitun, mann-
elsku og hlýðni við Guð, þá er Iíristur undirrót þess-
ara dyggða; «Krists kærleiki þvíngaði hann»; «það., sem
hann lifði, lifði hann Krisli* og «líf hans og dauði