Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 20

20
í þann tíma var Antíokkía talin einhver hin helzta
og mentaðasta borg á austnrlöndum; en einna merki-
legust þykir oss hún af því, að Páll postuli hafði þar
við og við aðsetur sitt. þaðan hófu þeir Páll og Barna-
bas kristniboðsferðir sínar. l’aðan fóru þeir til að styrkja
brœður sína í trúnni i nálægum þorpurn og héruðum,
og þar fengu lærisveinar þeirra fyrst það nafn, er vér
berum og voru kalluðir lcristnir. Af íbúum Antíokkíu,
sem voru að tölu tvö hnndruð þúsundir, var allurhelm-
ingur heiðingjar og því óttaðist Antúsa fyrir því, að illt
eptirdæmi og illir siðir þeirra mundu spilla syni sinum;
og hún vildi ekki, að hann skyldi alast upp í því iðjn-
leysi og þeirri fáfræði, sem þá var svo tíðkanleg meðal
æskumanna þar í bænum, heldur var henni um það
hugað, að þær gáfur og þeir hæfllegleikar, sem Guð
liafði gefið honum, gætu fullkomnast sem mest svo hann
gæti komið þvi meiru góðu til leiðar í Drottins þjónustu.
Frá blaulu barnsbeini vandi hún hann á að lesa guðs-
orð í heilagri ritningu, og leiðbeindi honum í að skilja
það og fá mætur á því, og því gat hann á fullorðins
árunum borið um það af eigin reynslu, hve blessunar-
full áhrif það hefir á börnin að venja þau sncmma við
að lesa í bifiíunni. í’egar kristileg trú þannig var orðin
djúpt rótfest í hjarta hans, sendi móðir hans hann i
skóla til Líbaníus, sem var nafnlogaður mælskumaður í
Antíokkíu, og fanst honum brált mikíð í hann varið. Líba-
níus var ekki einungis heiðingi, heldur og hinn mesli
mótstöðumaður kristindómsins. Þegar hann þó sá, hví-
líka móðurást Antúsa sýndi syni sínum, mælti hann við
lærisveina sína : ,,sjáið, hvílíkar konur eru til meðal
kristinna manna», og þegar hann löngu seinna var
epurður að, hver ætli að vera eplirmaður hans í stjórn