Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Síða 27

27
framan af skrifaði upp allar ræður sínar áður en hann
flutti þær og vandaði þær sem mest.
Nokkru eptir að Krysostomus var orðinn prestur
varð sá atburður í Antíokk(u,að hann þurfti á öllu sál-
arþreki sínu að halda. Um vorið 387 lagði keisarinn á
svo mikia skatta, að alþýða gat ekki risið undirþeim og
íEstist hún enn meir af hörku og vægðarleysi toll-
heimtumannanna, svo að hún loksins gjörði uppreist,
braut líkneskjur keisarans og sonar hans, er stóðu á
torginu og saung níðvísur um hann og ætlingja hans;
síðan bar múgurinn eld að húsum hinna heldri manua;
en hermenn gátu slökkt eldinn, áður en mjög mikið tjón
varð að því. Uppreistin varð skjótt bæld niður og allir
drepnir, ungir og gamlir, sem eitthvað voru við hana
riðnir; en bæjarmenn biðu eptir því litrandi af hræðslu,
hvernig Theodosius keisara mundi verða við þelta, því
að hann var bráður og uppstökkur maðurog málti ótt-
ast fyrir, að hann mundi láta brenna borgina að köld-
um kolum. Loksins tókst Flavían biskup ferð á hendur
tii Miklagarðs til að sefa reiði keisarans fyrir hönd
bæjarmanna, sem hver um annan þveran flúðu burt lir
borginni. J»ó héldu flestallir kristnir menn, sem þar
voru, kyrru fyrir og söfnuðust saman ( kirkju sinni til
að biðja Guð að afstýra hinni yflrvofandi hegningu.
þegar Ivrysostomus sá, að hugir manna voru farnir svo
að spekjast, að þeir mundu geta tekið einhverjum söns-
um, sté hann í stólinn og talaði til þeirra orð huggun-
arinnar, en áminti þá jafnfraint um að iðrast ávirðinga
sinna og leiddi þeim fyrir sjónir, að Antíokkía hefði
unnið til guðlegrar hegningar fyrir hinar mörgu syndir
sínar og að þeir þyrftu því að nálgast Drotlinn með
iðrandi hjörtum og einlægum betrunaráformum. Hann
2*