Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 32

32
í’anuig breytti hann eptir þessu boði Drottins: «gjörið
þeim gott, sem yður hata, og biðjið fyrir þeim, sem
yður gjöra skaða og ofsækja yður». Með þessu sama
mannelskufulla liugarfari sæltist hann við Severíanus,
biskup í Gabala á Sýrlandi, sem í fjærveru bans hafði
kent villulærdóma í Miklagarði. En þessa þrætu hans
við Severíanus og óvild ýmsra villukennenda notuðu
mótstöðumenn hans við hirð keisarans til að hrynda
lionum úr völdum og þeim tókst það loksins. Evdoxía
keisaradroltníng hafði með ofríki svælt undir sig vín-
garð nokkurn og þegar Iírýsostomus reit henni bréf
og beiddi hana einarðlega að skila honum aptur, varð
lmn óð og uppvæg og lagðist á eitt með óvinum hans.
Eonum var nú gefið að sök, að hann héldi með Ori-
genes og fleiri heimskulegar sakargiftir voru á hann
bornar, t. d. að málið á ræðum hans væri of skáldlegt,
að hann neytli miðdagsverðar síns einn saman, að hann
segði, að aldrei væri ofseint að iðrast og að hann hefði
talað illa um hina andlegu slétt. Ilonum var stefnt til
að mæta á kirkjuþinginu í Kalsedon og svara þessum
ákærum, og þegar hann skoraðist undan þvi, var hon-
um vikið úr embætti og hann fenginn veraldlegum dóm-
endum í hendur til þess honum væri liegnt.
Krýsostomus var svo ástsæll í Miklagarði, að stjórnin
mundi hafa átt örðugt með að hafa hendur í hári lians,
hefði hann viljað veita henni mótstöðu. í þrjá daga
samfleytt flyktist lýðurinn að kirkjunni til að heyra
skilnaðarræðu hans; en þá gaf hann sig upp á vald
þeim, sem sendir voru til að handtaka hann, og fluttu
þeir hann samstundis í báti yfir um Stólpasund (Delles-
pont). Hann gjörði þetla uf því að hann ótlaðist fyrir
uppreist, eins og líka kom á daginn, því að morgun-