Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 34

34
setjast einhverstaðar að, þar sem loptslagið væri ekki
mjög kalt, en ( þess stað sendi stjórnin hann til bæj-
arins Kúkúsus, sem liggur á bersvæði ofarlega í Tarus-
fjöllunum og er þaðan meir en 8 vikna ferð til Mikla-
garðs. Þegar hann loksins kom þángað, var hann yfir-
kominn af þreytu og illum aðbúnaði á ferðinni, en þar
var ekki læknishjátp að fá. Ofan á þetta bættist nú,
að næm drepsólt kom upp í bænum og að ræníngjar
gjörðu þar opt usla og óspektir.
1 þessum reynsluskóla misti Iírýsostomus ekki
hugrekki sitt, lieldur fékk hann að reyna, að Guð er
slnum trúuðu börnum ætíð nálægur með sinni náð.
Ilann skrifaðist á við fjölda fjarlægra vina sinna og á-
minti þá um að vera staðfastir i trúnni og sýndi ó-
þreytandi áhuga á að útbreiða hvervetna guðsríki. Hann
lærði nú af eigin reynslu, hve nytsamar þjáníngarnar
geta verið fyrir hinn trúaða og þessa innilegu sannfær-
íngu heflr hann með óvenjulegum krapti látið I Ijósi í
bréfum sínum; þau lýsa líka óvenjulegu sálarþreki í
hinum margvíslegu þrautum hans. Ilann leitaði sér
huggunar í þeirri uppspreltu, sem hann var vanur að
vísa öðrum á, sem sé í Guðs orði. Einhverjum vini
slnum skrifaði hann á þessa leið: «ef keisaradrottníngin
vill halda mér í útlegð, þá ræður hún því; jörðin lil-
heyrir Drottni með öllu því, sem á henni er; vilji hún
drekkja mér í sjónum, hugsa eg til Jónasar; viiji hún
kasta mér fyrir óarga dýr, minnist eg Daníels spá-
manns. Nakinn kom eg inn í heiminn og nakinn mun
eg fara þaðan». Allir vinir hans dáðust að þessari
stillilegu guðrækni hans og undirgefni undir Guðs vilja
og það var almenn óánægja út af því, að þvílíkur maður
yrði að lifa í útlegð þólt hann hefði ekkert til saka