Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Síða 39

39
krislniboðsfélag, er átti að halda fundi tvisvar á hverju
missiri og efldist félag þetta mikið við þær góðu fréttir,
sem komu 1815 frá Suðurafríku og Suðurhafseyunum;
vaknaði þá lika sterk löngun hjá Vilhjálmi til að boða
kristna trú, en hann beiddi Guð innilega að fræða sig
um sinn vilja, svo hann réðist ekki of brátt í þetta og
þegar hann í júlímánuði 1816 snéri sér í þessu efni tii
kristniboðsráðsins í Lundúnnm, bað hann það að íhuga
málið vandlega og gjöra sig apturreka, ef því þætti það
áhorfsmál. Wiiks prestur mælti kröptuglega fram með
honum og með því þetta ár aptnr og aptur komu á-
skoranir frá Suðurhaflnu að senda þángað verkamenn,
var það afráðið, að Vilhjálmur skyldi ásamt 3 öðrum
fara þángað seint um haustið, þótt hann væri ekki nema
tvítugur að aldri. Wilks veitti honum tilsögn og leið-
beindi honum með óþreylandi kærleika, en lómstundum
slnum varði hann til að kynna sér yms iðnaðarhús og
verksmiðjur, því hann var sannfærður um, að kristni-
boðendurnir ættu ekki einúngis að veita heiðíngjunum
tilsögn í guðsorði, heldur og í iðnaði og hagleiks-
íþróttum. Hann hafði lengi haldið kvöldskóla og því
hélt hann áfram ásamt umhyggju sinni fyrir fátækling-
um, þángað til hann fór burt. í þessum skóla lærði
hann að þekkja tvær systur, sem unnu með honum í
kristilegum kærleika. Aðra þeirra, er hét María Chau-
ner, átti hann og varð hún sakir sinnar innilegu guð-
rækni og kristilegu þolinmæði öflug stoð og stytta
manns sins og reyndist eyarbúum eins og hezta móðir.
Vilhjálmur tók nú prestvígslu með öruggu trúartrausti,
þótt hann með sárum söknuði yrði að kveðja hina
mörgu vini sína og sér í lagi móður sína, sem bar