Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 44

44
skírðir, og hafði eyan þá tekið miklum stakkaskiptnm.
Eyarmenn, sem áður höfðu verið latir, voru nú orðnir
iðjusamir og kunnu vel til allra verka; karlmennirnir
byggðu og unnu að tré og járnsmíði; en kona Vilhjálms
kendi kvennfólki að sauma og ýmsar handiðnir. Opt
var farið til nálægra eya og þar boðuð kristni; þángað
var og flutt þýðíng Mattheusar guðspjalls, sem nú var
búið að prenta og tóku margir við henni fegins hendi.
Um þessar mundir hröktust nokkrir menn til Najatea
frá fjarlægri eyu, er Nurutu heitir. l’eir urðu hissa á
að sjá þar svo marga nýstárlega hluli og létu brátt
skírast og er þeir snéru heirn aptur, fengu þeir nokkra
presta með sér. Að mánuði liðnum kom bátur frá þeim
og með honum barst sú gleðifregn, að kristni útbreidd-
ist óðum á eyunni. Vilhjálmur tók nú það ráð, að
gjöra innlenda menn að kristniboðurum og láta þá
prédika guðsorð á nálægum eyum; en til þessa þurfti
hæfilegt skip og bakaði það honum mikia áhyggju,
hvernighann gæti aflað sér þess. En þá lagðislhann fár-
veikur, svo fæstir huggðu honum líf. Vinir hans réðu
honum þá til, að ferðast til Englands, því að það mundi
vera sá eini vegur til þess, að honum gæti batnað og
féllst hann loks á það; og er söfnuðurinn heyrði þetta
áform hans, grét hann hástöfum; en Vilhjúlmur áminti
hann um að vera stöðugur í bæninni, því að Guði væri
ekkert ómögulegt, t*eir komu nú daglega saman lil
bænahalds og Vilhjálmur baðst fyrir með þeim; batn-
aði honum þá aptur svo hann snéri af ferðinni, en litlu
síðar fékk hann þá sorgarfregn, að móðir hans værí
látin.
Skömmu seinna tókst hann ferð á bendur til Ný-
suðurvales, meðfram vegna heilsu sinnar, en að nokkru