Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 48

48
ast innan hinna þraungu takmarka nokkurrar einstakr-
ar eyar». tessi orð hafa verið sett undir mynd hans.
Þó var það vilji drottins, að hann fyrst um sinn
skyldi staðnæmast á Najatea, því óheppilegar kringum-
stæður neyddu hann til að selja skip sitt og kristni-
boðsfélagið í Lundúnum gat ekki orðið við þeirri bón
hans að senda horium nýtt skip. Hann hélt því kyrru
fyrir á Najatea þángað til í byrjun ársins 1827 og gaf
sig við að snúa ritningunni og leiða söfnuðinn áfram
•>til fullorðins ára og aldurshæðar Iírists fyllingam og
honum veittist sú gleði, þegar mannskæð sótt gekk þar
1827, að sjá marga taka dauða sínum »sigri hrósandi í
Kristío eins og hann komst að orði og dauða þeirra
verða lil að vekja marga. í’essi árin naut hann líka
þeirrar gleði, að fá allt af beztu fregnir frá eyunum þar
í grend, og að guðsorð rótfestist æ betur og betur í
hjörtum manna og gjörði þá siðprúða og iðjusama.
En öll þessi ár olli það lionnm áhyggju, hvernig hann
gæti útvegað kristniboðsskip, og við kennara nokkurn,
sem var sendur fráEnglandi Papejha til aðstoðar á Nara-
tonga, sagði hann: »eg álít æfi minni hálfvegís eytt til
ónýtis meðan eg á að lifa hjá þessum fáu hræðum en
líu þúsund aumíngjar lifa f eymd og volæði á eyum,
sem ekki eru mjög lángt burtu. Eitthvað verður að gjöra;
geti félagið i Lundúnum ekki hjálpað oss um skip, þá
verðum við að leita hjálpar annarstaðar». Árin 1827-
1830 sókli hann aptur heim söfnuðina á öllum eyunum
og styrkti þá í trúnni, en lengst dvaldi hann á Nara-
tonga og hér varð honum loks að ósk sinni að gela
útvegað sér skip, þó ekki hjá krislniboðsfélaginu í Lund-
únum, heldur smíðaði hann það sjálfur á 3 mánuðum,
þótt hann hefði ekki lagt fyrir sig skipasmíði og