Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 55

55
gángur, og frakkneskir sjómenn leiódu þar inn megna
siöaspillíngu og ofdrykkju.
Loks tókst Vilhjálmur kristniboðsferð á hendur
árið 1839 til Fidsii-eynnna og Nýu hebride-eyanna.
llryggur skildi hann við konu, börn og vini, og það
var eins og hann óraði fyrir, að hann mundi ekki sjá
þá aptur. Á þessum eyum vorn menn viltir og
grimmir; en þó voru þeir á eyunum Fatuna og Tanna,
þar sem hann kom fyrst, fúsir á að taka við kennend-
um; og hann fór þaðan glaður í þeirri von, aö þær
gætu orðið aðalstöðvar hins nva kristniboðs. (>á kom
hann 19. dag nóv.m. til Errómanga, sem heflr verst
orð á ser af öllum eyunum, og hafði kona hans að
skilnaði beöið hann að fara ekki þangað. þegar hann
sáeyuna, sagði hann við skipstjórann: «eg er að hugsa
um, hvort eg muni ekki bráðum geta flntt konu og
börn til Tauna, því þessar eyar þnrfa nú meir á oss
að halda en hinar aðram, og skömmu síðnr bætti hann
þessu við: «það þurfa mörg ár til að tvístra villumyrkrinu
á öllum þessum vestlægu eyum«. Daginn eplir fór
hann í land og með honum kristniboði Uarris, Kun-
ningham og Morgan skipstjóri. Eyarmenn, sem stóðu
í sjáfarmáli, voru ófrýnilegir útlits, en hopnðu þó á
hæl, þcgar kristniboðendurnir sligu á land. Börn voru
þar ( fjörunni að leika sér, og kallaði Vilhjálrnur það
góðsvita, og fór að leika við þau. Ilarris gekk lengra
upp á land, en allt i einu hlnpu villimennirnir fram
vopnaðir með örvum og kylfum. Harris flýði, en datt í
tæk, sem þar var, og var drepinn með kylfuhöggi.
Morgan og Iíunningham flýðu líka og kölluðu lil Vil-
hjálms, sem var að leika við börnin. Þeir komnst í
bálinn og sáti, að Vilhjálmnr fleygði sör í sjóinn, en