Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 66

66
forsjón, sem eptir sínu eilífa vísdómsráði, mun á sín-
um líma láta ríki sitt útbreiðast á jörðunni svo að lok-
unum verði eitt sauðahús og einn liirðir? Og þegar
vér nú lítum til vorrar ástkæru fóstnrjarðar og gætnm
þess, hve stutta stund hún hafði verið byggð, þegar
Drottinn lét Ijós evangelii tvístra hjá oss myrkrum
heiðninnar, höfum vér þá ekki fylstu orsök til að veg-
sama Gnðs mildiríku forsjón og þakka honum fyrir þá
hlutdeild, sem liann hefir veitt oss í náðargjöfum sín-
um? En æ! vér megum jafnframt játa, Gnð minn góð-
ur, að vér erum minni allri þinni miskun og trúfesti,
og að það er sjálfum oss að kenna, að svo mikið ríkir
enn af heiðinglegn hugarfari í hjörtum vorum og að
heiðinglegir lestir enn þá eiga sér stað í landi voru.
þegar vérnúgætnm að hinum mörgu þjóðum, sem
enn ráfa í myrkri og ekki hafa litið ljós kristilegrar
trúar, verðttm vér að skoða þær eins og þær þjóðir,
sem vortt uppi fyrir Krists daga og treysta því, að vor
himneski faðir muni dæma þær eptir því mentunarstigi
sem hann hefir gefið þeim færi á að öðlast og að það
verði ekki heimtað eins mikið af þeim eins og hinttm,
sem meira var lánað, en að þeim sé ællað að ná æðri
mentun og fullkomnun í öðru, æðra og eilíftt lífi.
Ef vér nú Ktum á hina sýnilegu náttúru umhverfis
oss, þá verðttm vér varir við þá dásamlegtt reglu og
lög, er hún fylgir í öllttm hlutum, sem vér verðum að
eigna alvitrum löggjafa, sem ræður yfir sköpitnarverkinu
er hann hefir myndað og niðttrskipað. ,,Allra atigtt
vona til hans og hann upplýkur sinni mildu hendi og
seður allar lifandi skepnur með sinni blessun11; hann
ber timhyggju fyrir öllttm sinttm sköpuðu skepnttm,
smátim og stórum; hina eyðandi náttúrukrapta lætur