Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 72

72
En er presturinn var orðinn einn, féllst honum hugur,
því að hugsa til þess að bjarga öðrum, hafði við haldið
liugrekki hans. Svo áhrifamikil er sérhver góð hugsun.
Ilonum lá nú við að hætta öllum tökum, og láta
strauminn bera sig eins og hann vildi; cn í þessu bili
sá hann bát koma siglandi og mann í bátnum, sem
baf'ði lagt inn árarnar og hélt annari hendi um borð-
stokkinn; prestr synti nú að bátnum, rétti ískalda
hönd sína upp úr vatninu ofan á hönd formannsins,
sem varð mjög íllt við. «Veitið mér ásjá», mælti
prestr, •>því að eg er aðfram kominn afþreytu». »Haldið
yður í bátinn«, svaraði sjómaðurinn í hálfum hljóðum,
»eg er að flytja tvo ferðameun». »En eruð þér ekki
einn af þessum prestum?«. »Það er eg», mælli Lan-
dau, »og ef þér viljið ekki bjarga mér, mun eg deya
eins og allir meðbræður mínir«. »Guð forði mér frá
að vera svo harðbrjósta«, svaraði þessi væni sjómaður,
»haldið einungis fast í bátinn meðan eg gæti að, hvort
ferðamennirnir sofa«. Síðan leit hann aptur fyrir seglið
og er hann sá, að þeir sváfu, tók hann prestinn inn í
bátinn, lét hann leggjast niður á gamla ábreiðu og
breiddi segl ofan á hann. »Liggið nú kyrr«, sagði
hann, »þegar ferðamennirnir eru komnir burt, skal eg
skjóta yður á land og síðan mun góður Guð hjálpa
yður». Og er þeir voru farnir og höfðu borgað flutn-
inginn, lagði hann aptur nokkuð frá landi og sagði við
prestinn: »rfsið nú upp, herra! og súpið hér dálítið á
brennivíni, svo þér verðið ekki innkulsa; eg get ekki
hjálpað yður um föt, en vefjið þessari ábreiðu um yð-
ur; eg veit, að konunni minni þykir ekki fyrir því þeg-
ar eg segi henni frá, til hvers eg hafl haft bana, því
lum segir svo opt við mig: látum okkur setja fram bát-