Óðinn - 01.01.1934, Blaðsíða 7

ÓÐINN
7
Smámsaman hrestist Jón svo, að hann gat aft-
ur farið að vinna, og rjeð sig þá hjá tryggingar-
fjelagi nokkru í Baltimore (Maryland Casulaty
Company). t*ar var hann um þriggja ára skeið,
en vorið 1929 fjekk hann atvinnu á einni af
hinum mörgu skrifstofum stjórnaiinnar 1 Vash-
ington (Veterans Bureau). Þeim starfa hjelt hann
til 1931, að hann var gerður eftirlitsmaður ríkis-
ins (storekeeper-gauger) í verksmiðju nokkurri
er framleiddi spfritus lil iðnaðar nálægt Balti-
more, (United States Industrial Alcohol Com-
pany, Curtis Bay Division). Beirri stöðu hjelt
hann síðan, og þar var hann staddur er hann
fjekk slagið, eins og áður er sagt.
Eftir að þau hjónin settust að í Baltimore,
eignuðust þau tvær dætur: Valgerði (1921) og
Sólveigu (1923). Sumarið 1930 kom yngsti sonur
þeirra, Karl, vestur til þeirra. Hafði hann orðið
eftir heima og lokið við nám í Gagnfræðaskól-
anum á Akureyri. Var hann 16 ára er hann
kom vestur, og hafði þá faðir hans aldrei sjeð
hann, því hann var fæddur eftir að hann fór
vestur 1913. Karl stundar nú nám í Baltimore
Polytechnic Institute.
V.
Jón var mikill maður vexti og vel vaxinn,
ramar að afli sem hann átti kyn til, fríður sýn-
um með hátt enni og fyrirmannlegur, en gletn-
isglampi í augunum. Ljós var hann yfirlitum,
og enn ljósari fyrir þá sök, að hár hans var
orðið snjóhvítt. Var hann ljóshærður frá upp-
hafi og hafði hærst snemma eins og fleiri þau
systkini. Var maðurinn allur hinn höfðingleg-
asti, enda sannur höfðingi í lund.
Jón var miklum gáfum gæddur. Bendir nám
hans í verslunarskólanum á það, að stærðfræði
hafi snemma verið honum kært viðfangsefni, og
í annan stað hafði hann yndi af skáldskap og
góðum bókum, hvort sem þær voru íslenskar,
skandinaviskar eða enskar. Meðal annars álti
hann rit Brandesar gamla 1 hyllum sínum, enda
bar hann merki hans í skoðunum. En einkum
var áhugi hans á stjórnmálum og almennum
menningarmálum mikill, enda var þekking hans
þar staðgóð, hvort sem um var ræða heima-
landið, eða heim allan — og þá auðvitað ekki
sist Bandarikin.
Að sjálfsögðu greip hann ekki þessa þekkingu
sína upp af götunni. Hann fylgdist vel með
Ágúst Jónsson frá Höskuldarkoti.
Hann andaðist hjer i bænum 22. janúar síðastliðinn.
Hann var fæddur 24. sept. 1864 að Fljótsdal i Fljóts-
hlíð. Faðir hans var Jón
Jónsson sjálfseignarbóndi
par, en móðir Guðbjörg
Eyjólfsdóttír. Ágúst misti
móður sína 9 ára gamall.j
Hann kvæntist 1889 Magn-
eu Guðlaugu Ársælsdóttur
Jónssonar og Önnu Pjet-
ursdóttur, sem bjuggu í
Höskuldarkoti i Njarðvík-
um. Bjuggu pau Ágúst og
Magnea fyrst í Fijótsdal,
en iluttust 1893 að Hösk-
uidarkoti og bjuggu þar
lengi, en síðar voru pau
um hríð í Keflavfk og flutlust þaðan til Reykjavik 1921.
Konu sína misti Ágúst fyrir eiua ári; þau eignuðust 5
börn og lifa tvö þeirra: Anna, gift Nóa Kristjánssyni
trjesmið í Reykjavík, og Ársæll, í Vesturheimi, kvæntur
Arndísi dóttur sjera Árna heitins á Kálfatjörn. Ágúst
var vel greindur maður og gegndi ýmsum trúnaðar-
störfum fyrir sveitarfjelag sitt meðan hann dvaldi suð-
ur á Reykjarnesinu. Hann var og skáldmæltur vel og
eru nokkrir sálmar eftir hann teknir upp í viðbæti
þann við islensku sálmabókina, sem nú er nýkominn út.
tímanum, las t. d. að staðaldri öll helstu blöð
að heiman, auk tímarítanna, sem hann náði til,
en af amerískum blöðum las hann, auk dag-
blaðanna hjer, vesturíslensku blöðin, og Skan-
dinavisku. Þar að auki hjelt hann að staðaldri
mörg af hinum betri amerísku tímaritum svo
sem Current History, Harper's Magasine, Forum,
The American Mercury o. fl.
Alt las hann með skarpri dómgreind og hafði
mikið gaman af að rökræða og kappræða um
málefni. Yar þá eigi heiglum hent að andmæla
honum ef í það fór, því minni hans var hon-
um tiltækt vopnabúr en maðurinn bæði vopn-
fiminn og gunnreifur.
Byrði betri
berrat maðr braulu at
an sje mannvit mikit
segir í Hávamálum, og sannaðist það á Jóni.
Pað er kunnara en frá þurfi að segja, að Ame-
ríka er ekki lengur það Gósenland, sem áður
var hún, fyrir þá sem hingað komu með tvær
hendur tómar. En sjerstaklega hefur lífsbaráttan
verið hörð mönnum, sem hafa orðið að ryðja