Óðinn - 01.01.1934, Blaðsíða 10

10
ÓÐINN
Gunnar Ólafsson konsúll.
Gunnar Ólafsson konsúll og kaupmaður í Vestmanna-
eyjum átti sjötugsafmæli 18. febrúar í vetur, sem leið.
Mynd hans og æfi-
ágrip var í óðni í
marz 1908. En frá þeim
tíma, þegar hans er
þar getið, hefur vegur
hans mjög vaxið. Hann
var þá verslunarstjóri
í Vík í Mýrdal, en
fluttist nokkrum ár-
um síðar til Vest-
mannaeyja, og varð
þar hinn mesti fram-
kvæmdamaður; hefur
nú um langt skeið
rekið mikla útgerð og
verslun þar í Eyjum
í fjelagi við Jóhann
alþingismann Jósefs-
son. Gunnar var þing-
maður Vestur-Skaft-
fellinga 1909—11 og landskjörinn þingmaður var hann
1926, en vildi eftir það ekki gefa kost á sjer til þing-
setu, og tók fjelagi hans síðan við og hefur á síðari ár-
um verið fulltrúi Vestmannaeyja á Alþingi. Báðir hafa
þeír Gunnar og Jóhann unnið sjer gott álitið fyrir þing-
störf sín og i Vestmannaeyjum verður þeirra beggja
lengi minst.
armenn sína, en hjet þeim því að koma sjálfur
aftur til þeirra með afkomendur sína. Því næst
settist hann í töfrabát sinn, er var gerður úr
slönguskinni, og stefndi út á úthafið mikla til
æfintýralandsins, sem þeir nefndu Tlapallan.
Þess er og getið, að hann haíi verið hár vexti
og hvítur á hörund með langt, svart og hrokkið
hár, en sítt skegg. Þessi þjóðtrú Azteka varð
til þess að greiða Spánverjum leið, er þeir komu
þar til lands, og Ijetta undir með þeim að ná
yfirráðum í landinu.
Líkt þessu kemur og fram meðal Inkaþjóðar-
innar, sem var í Perú er Spánverjar komu þar
til lands, og er þess getið, að ein þjóðsaga þeirra
hafi verið sú, að nokkrir hvítir menn með skegg
hefðu komið frá Titicacavatni og tekið yfirráðin
í landinu, og kent þjóðinni menningu þá, er
varð henni til mikillar hagsældar, en slíkt minnir
og á þjóðsögu Azteka um Quetzalcoatl, þann
göfuga guðdóm, sem var lýst á líkan hált og
kom upp á hálendið úr austurátt, í þeim til-
gangi að kenna mönnum nytsöm störf og til
að göfga landsmenn. Þetta virðist að því leyti
merkilegt, að það er fullyrt að engin kynni hafi
getað átt sjer stað á milli þessara fjarlægu þjóð-
flokka. Menn ætla að þjóðsaga þessi í Perú hafi átt
að myndast nálægt fjögur hundruð árum áður
en Spánverjar komu þar til lands, eða i byrjun 12.
aldar. En í sambandi við þetta verður að geta
þess, að Toltekar bjuggu um eitt skeið í Anahuac,
en voru samvistum við Quetzalcoatl að minsta
kosti í Cholula, og báru þá langt af öðrum
landsmönnum þar að menningu, en síðar hurfu
þeir burtu úr landi þvi, en fluttust eitthvað
lengra suður á bóginn; því gat sagan um Quet-
zalcoatl og menningaráhrif hans borist löngu
siðar með niðjum þeirra suður til Perú.
Sagnirnar um Quetzalcoatl eru nokkuð sund-
urleitar, og fara þar eflaust saman trúarlegar
arfsagnir og sannsöguleg atvik. Eftir munnmæl-
um Maja-Indiána, kom Quetzalcoatl siglandi á
skipi. Hann var mjög ljós á hörund, hár vexti,
með mikið og dökkjarpt hár og skegg, klæddur
glitofinni skykkju með rauðu krossmerki á
brjóstinu. Hann var friðsamur, rjettlátur, fá-
máll og siðavandur, og boðaði nýja trú og það
með, að síðar myndu koma menn úr austri,
er líktust honum og stofna þar nýtt riki.
Indiánar tilbáðu hann sem guð, og þótti þeim
hann vita alla hluti, orðna og óorðna. En fyrir
öfund nánustu manna sinna misti hann skyndi-
lega öll völd og virðingu, og fóru svo leikar,
að hann var tekinn og krossfestur. Á dögum
Francisco Hernández de Córdoba, fundu Spán-
verjar kross einn mikinn í Júkatan, og sögðu
Indiánar, að á þeim krossi hafi látið lífið maður,
sem hefði verið bjartari yfirlitum en sjálf sólin.
Aðrar sagnir herma, að Quetzalcoatl hafi að
lokum þráð að líta aftur sín fyrri heimkynni,
og hann búið sjer til bát úr slönguskinnum og
siglt á haf út, í austurátt. Sagðist hann mundu
koma aftur ár það, er Indiánar kalla »ce acatk,
en eftir þeirra tímareikningi var það einmitt
árið, sem Hernando Cortés steig þar fæti á land
eða árið 1519. Enda segir sagan, að í fyrstu
hafi Montezuma keisari haldið að Cortés væri
Quetzalcoatl.
Það er nú álit ýmsra fræðimanna á Spáni og
í Mexikó, að hvað tímann snertir sje ekkert þvf
til fyrirstöðu, að Quetzalcoatl hafi getað verið
islenskur eða norskur víkingur, sem verið hafi
kristinn og lifað á 10. eða 11. öld.