Óðinn - 01.01.1934, Blaðsíða 16

16
ÓÐIN N
Davíð Stefánsson skáld.
Hann er nú sem stendur vafalaust mest lesinn allra
tjóðskálda Iandsins. Með fyrstu ljóðabók sinni, semhjet
»Svartar fjaðrir«, náöi
hann pegar vinsæld-
um, og þær hafa auk-
ist með hverju nýju
Ijóðasafni, sem frá
honum hefur komið,
en þau eru nú orðin
fjögur, og komu fyrir
nokkru út í heildar-
útgáfu hjá Porsteini
M. Jónssyni bóksala
á Akureyri. Davíð er
nú um fertugt. Hann
er stúdent frá Menta-
skólanum í Reykja-
vík, sonur Stefáns
heitins alþingismanns
í Fagraskógi Stef-
ánssonar (prests á
Hálsi) og Ragnheiðar
Davíðsdóttur (prests á Hofi i Hörgárdal), fæddur og
upp alinn í Fagraskógi. Davíð hefur ferðast víða um
lönd, suður til Ítalíu og austur til Rússlands. Nú hef-
ur hann um mörg ár verið bókavörður á Akureyri
og er bókasafnið par styrkt af landssjóði með pví
skilyrði, að hann sje par launaður bókavörður, og sama
á sjer stað um Guðmund G. Hagalin sagnaskáld og
bókasafn ísafjarðar.
sannindi að styðjast, og að meðal Azteka eða
frumþjóða, erbjuggu á hálendi Andesfjalla norð-
arlega í Mið-Ameríku, hafi dvalið hvítur maður,
sem þeir kyntust fyrst við austurströnd landsins
og nutu af honum mikillar fræðslu. En að hin-
um norræna manni hafi tekist að smíða haffært
skip þar í landi, virðist ekki rjelt að fortaka,
þótt járn væri eigi þar þekt á þeim tímum, en
gnótt var þar af efniviði til skipasmíða, sem
mátti höggva hvarvetna í skógum nálægt strönd-
inni, en það hefur orðið að tegla það og seyma
með trjesaum, eða saum gerðum af þeim málm-
tegundum, sem þektar voru þar, en voru aðal-
lega hafðar til að búa af örvarodda og annað
því um líkt, en til að þjetta fleytuna voru til
margskonar jarðbikstegundir, reiða mátti gera
af magueytrefjum og segl af dúkagerð lands-
manna; að minsta kosti var mikil dúkagerð í
landinu, er Spánverjar komu þar. En þólt slík
skipagerð hefði tekist sæmilega, mundi þó eng-
inn norrænn farmaður á þeim tímum hafa hætt
sjer einn á slíkri fleytu út á úthafið, og ætlað
sjer að sigla því yfir Atlantshaf.
Með því að það verður að teljast full-sannað,
að Cholula-búar hafi bygt mikið og veglegt
musteri til dýrðar guðdómi sínum, er þeir nefndu
Quetzalcoatl, og lýsingar þær er Aztekar hafa
gefið af honum, með norrænum einkennum á
manni er kom til landsins úr austurátt, virðist
enginn vafi geta leikið á því, að það sjeu sann-
indi. En hvaðan kom slikur maður, hvítur á
hörund með langt og hrokkið hár en sitt skegg
þar til lands svo snemma á öldum? Mundi það
eigi vera Björn Ásbrandsson? Það er liklegt að
Björn og menn hans hafi verið hinir fyrstu
menn austan um höf, sem þarna komu, eftir
að Grænland fanst 882.
Jeg tel fleiri líkur mæla með því en á móti, að
Björn Ásbrandsson Breiðvíkingakappi hafi verið
sá Quelzalcoatl, sem Cholula-búar bygðu veg-
legt musteri og azteska þjóðin tignaði sem guð-
dóm sinn og velgerðamann.
Sigurgeir Einarsson.
*
Sigmundur Guömundsson og
Vigdís Jónsdóttir
frá Görðum.
Það er nú liðið á annað ár síðan þessi aldr-
aði og góðkunni bóndi Ijezt. Jeg veit þó ekki
til þess, að á hann hafi verið minst opinberlega
að öðru leyti en þvi, að jeg skrifaði lítið eitt
um hann i Lögbergi 1932. Nú vil jeg bjer minn-
ast nokkru nánar á þennan mæta mann. Sig-
mundur var fæddur 24. mars 1855. Hann var
Reykvíkingur að ætt og uppruna. Foreldrar
hans voru: Guðmundur Hansson frá Steðja og
kona hans Eirný Sigmundsdóttir frá Hægindum.
Sigmundur faðir Eirnýar var bróðir Guðna á
Sleggjulæk, sem var bæði vitsmuna og hreysti-
maður. Kona Sigmundar á Hægindum var Guð-
rún Valdadóttir, föðursystir Pjeturs Þorsteins-
sonar á Grund í Skorradal. Hafa verið bæði
vaskir menn og greindir í þessum ættum.
Sigmundur misli móður sína er hann var á
barnsaldri. ólst hann að mestu upp hjá ömmu