Óðinn - 01.01.1934, Blaðsíða 35

ÓÐINN
35
fleytt 50 ár valið hann, oftast einróma, í hrepps-
nefnd sína, og samnefndarmenn hans, að þeir
hafa altaf kosið hann oddvita sinn, og aldrei
öðruvísi en í einu hljóði. í sama trausti hinna
sömu hefur hann og verið sifelt kosinn sýslu-
nefndarmaður þeirra í samfeld47 ár, alt til þessa,
eftir að fyrverandi hreppstjóri, ólafur í Aust-
vaðsholti, sagði því starfi af sjer; en vara-
sýslunefndarmaður nú er núverandi hreppstjóri,
Guðm. Arnason.
Árum saman hefur og Eyjólfur verið sóknar-
nefndarmaður í Skarðssókn og reikningshaldari
kirkjunnar þar langa hríð, svo og safnaðarfull-
trúi. Formaður búnaðarfjelags hreppsins hefur
hann og verið alla þess tíð, frömuður þess og
forsvarsmaður; einnig rjómabúsfjelags, meðan
það stóð, og framkvæmdarmaður mikill og for-
ustu um vegamál og samgöngubætur fyrir sveitina.
Manna mest og best hefur og Eyjólfur hugsað
um, stutt og unnið að fræðslumálum í sveit
sinni og átti, á sínum tíma, sinn mikla þátt í
fyrstu fræðslusamþykt þeirri fyrir hreppinn, sem
fyr um getur. Ennfremur hefur hann og haft
forustu fyrir öllum þeim merkustu verslunar-
eða viðskiftafjelagsskap, sem hjer hefur átt sjer
stað undanfarið, og allskonar öðrum fjármálum
út á við, bæði fyrir sveit sína, og margoft verið
forsvarsmaður og fyrirgreiðslu- í fjármálaefnum
einstaklinga.
En kunnastur mun þó Eyjólfur út í frá fyrir
frumlegar tilraunir sínar til Sandgræðslu í sveit
sinni, er hann gerði, þegar fyrir löngu, fyrstur
manna, með þvi, að hugsa upp og hlaða garða
þvert fyrir sandfokið, svo að undir þá safnaðist
og staðnæmdist stærsti og skaðlegasti sandurinn,
þótt hinn smágerðari fyki áfram. Hefur þetta
reynst vel, svo sem skilja má, og Búnaðarfjelag
Islands meðal annars því notað þetta ráð, með
góðum árangri hjer, síðan það tók að sjer sand-
græðsluna yfirleitt. Er þess þá og skylt og Ijúft
að geta, sem er, að velnefnt fjelag hefur nú,
hjer sem víðar, gengið að verki með velvilja og
alúð, og unnið stórvirki til varnar og græðslu
á tiltölulega skömmum tima, enda haft fyrir
verki einn hinn áhugamesta og trúasta opin-
bera starfsmann, Gunnlaug Kristmundsson.
Skal svo ekki fleira mæla um opinbera starf-
semi og framkomu Eyjólfs í Hvammi; en öll
framansögð saga ætla jeg að koma megi mörg-
um til að hugsa og skilja, að oft hafi þessi
maður hlotið að standa í ströngu um dagana,
enda hefur svo verið. Því að við margt og marga
var að rjá, og oft í vandræðum að standa og
úr að ráða, og »svo margt sinnið sem skinnið«,
en maðurinn geðríkur og hefur til að vera óvæg-
inni í orði, svo góður maður sem hann þó er
»inni við beinið«.
En varla má nú svo við Eyjólf skilja, að hans
sje ekki nokkuð minst sem bónda og »prívat«
manns, er minst er hins merkilega 50 ára oddvita-
afmælis hans. Er þar þá skemst frá að segja,
að fyrir og um »Fellinn mikla« býr hann með
fátækri móður sinni, en er sjálfur talinn fyrir
búinu, að Hvammi, upp úr »Fellinum«, og er
þá ekki »loðinn um lófana«; þvi að fyrsta bú-
skaparárið telur hann fram milli 2 og 3 hundruð
í lausafje. En á öðru ári eru þau orðin um 5
og á 4. ári rúm 12; en síðan jafnaðarlegast að
mun fleiri, þar til framtal hans er meðal hinna
hæstu öll síðari árin. Á þessum árum, all-
snemma, kaupir hann svo fæðingar- og fóstur-
býli sitt, hálfan Hvamminn, og hefur nú lengi
búið þar skuldafrjáls góðu búi, komið upp 7
börnum, og jafnframt stórbætt og hýst jörð sína,
ræktað, girt og prýtt, og þar á meðal, fyrstur
manna hjer, komið sjer upp fallegum trjágarði
fyrir framan gluggana hjá sjer. Er þar nú orð-
inn stórvaxinn gróður, mest birki. Hefur þetta
og orðið til þegjandi fyiirmyndar og hvatningar
öðrum um að gera hið sama, enda nú komnir
slíkir reitir á mörgum heimilum sveitarinnar
til mikillar prýði og ánægjuauka.
Eyjólfur hefur því vissulega reynt og jafnan
munað, hvað það er, að vera fátækur og brjót-
ast um í fátækt og upp úr henni, eins og reynd-
ar svo margir aðrir samtímis sveitungar hans,
bæði lífs og liðnir, og þá verið meðal hinna
fremstu, sem þessu reyndust vaxnir, enda bel-
jaki að vexti og burðum, hamhleypa að verki,
einkum heyskap á yngri árum, mjög kapps-
fullur og þrautseigur, áræðinn og tilraunagjarn,
en jafnframt forsjáll, hygginn og heppinn ráð-
deildarmaður.
Parf varla að taka fram, að flestra þessara
eiginleika hefur og mjög gætt og notið í opin-
beru starfi hans, og þess vegna einnig svo mikið
áunnist þar.
Sem »privat« maður er Eyjólfur tryggur og
traustur vinur vina, ráðsnjall og ráðhollur þeim,
er ráða hans leita, gestgjaíi góður og greiða-