Óðinn - 01.01.1934, Blaðsíða 42

42
ÓÐINN
Frú Sigrún Bendy.
Hinn 28. marts sl. andaðist i Kaupmannahöfn frú
Sigrún Bendy. Frú Sigrún sáluga var fædd árið 1889 og
var dóttir merkis-
hjónanna Jóhannesar
sál. Ólafssonar sýslu-
manns í Skagafjarð-
arsýslu og konu hans,
MargrjetarGuðmunds-
dóttur, og var næst
yngstaf börnumpeirra
hjóna; af þeim eru nú
á lífi Guðmundur
Jóhannesson kaup-
maður hjer í bænum,
prófessor Alexander
Jóhannesson háskóla-
rektor og Davið Jó-
hannesson póstaf-
greiðslumaður á Eski-
firði.
Frú Sigrún var á-
gætum gáfum gædd
og sjerstaklegahneigð-
ist hugur hennar þeg-
ar á unga aldri að
músik, og lagði hún þar á mikla stund bæði hjer
heima og einkum i Danmörku, en þangað fór hún
með móður sinni er frú Margrjet, efir lát manns
sins, fluttist til Danmerkur með börn sín til þess
að afla þeim mentunar og lærdóms. Gerði frú Sigrún
músik (pianóspil) að lifsstarfi sinu, sem þá mun hafa
verið fágælt um islenskar konur, uns hún giftist i
Kaupmannahöfn 1918 Bendy gullsmiðameistara, og eign-
uðust þau 3 börn, eina dóttur og 2 drengi, sem öll lifa
móður sina.
Við annir og störf umhyggjusamrar húsfreyju, ást-
rikrar eiginkonu og móður, sem og hin siðustu ár
átti við heilsubrest að striða, sem að lokum leiddi
hana til dauða, hlutu músikiðkanir að lúta i iægra
haldi, þvi miður, þvi hin látna hafði sýnt mikinn
áhuga og viðleitni til tónsmfða, sem sennilega hefði
leitt til meira, ef henni hefði verið unt að gefa sig að
þvi óskift. Eftir hana var t. d. lag, sem birtist i Óðni
1918 undir dulnefninu S. samið við kvæði Hannesar
Hafstein »Buldi við brestur og brotnaði þekjan«. Við
tát slíkrar konu, sem frú Sigrúnar, sem i engu mátti
vamm sitt vita og í hvívetna kom fram ættlandi
sínu til sóma, er ærið skarð fyrir skildi og mikill
harmur kveðinn að ástvinum hennar og söknuður
vinum hennar og seint mun gleymast minningin um
hreinhjartaða, tápmikla, göfuga konu og hið hugljúfa
viðmót hennar. Kona.
En sál mfn heft á sorgar fundi
ei svifið fær að óskum vilda,
með erlu og lóu ei lyfzt á flug;
ekki fylgst með leik í lundi
nje látið bros á vörum milda
það, sem nótt mjer nísti í hug.
Svipstund eina söngvar fróa.
Sælu vors er margt til tafa;
víða um sjóndeild vetrar ský.
En ef til vill er sorgar sjóar
af sálu glöp mín þvegið hafa
vors jeg fæ að njóta á ný.
alls verandi svalalind; von mests háttar;
viskunnar fágaði steinn,
1 fyrnd var hann smaragðskál full á barma;
flóði um bikar-rönd lifsveig hrein.
Nú hefur hann lokast um vinið varma;
það er vorðið að rubinstein.
Gral er smaragð og rubin, hann geymir og
veldur
gjöf þeirra beggja, sem falið ljóð. —
Laufgræn er vonin en ástin sem eldur,
eldroða sindrandi’ af glóð. —
Sagan um Gral.
(G. Fröding).
ómegins höfgi sleit efastund kveljandi
við ófreskis sýnir og dulrænt hjal.
Hálfvegis sofandi, í hálfvöku dveljandi
heyrði jeg söguna um Gral.
Gral er skorað mark skygni og máttar;
skínandi gneisti, stakur, einn;
Alt sitt fær Gral bæði að ofan og neðan;
í eining hann nær því, sem fyr var deilt.
1 eðli hann hefur þann læknismátt ljeðan,
sem loks gerir brotið heilt.
Hann vígir til hreinsunar sorg og syndir
uns syrju þar finnur ei nokkurn vott.
Um alheim fegurðar ljósalindir
hann leiðir uns ilt er gott.