Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1882, Qupperneq 71

207
8.
í Njálssögu, 24. kapítula, er sagt frá því, að þá er
Rútur hafði ónýtt fjármál það, er Gunnar á Hlíðarenda
hafði höfðað gegn honum fyrir hönd Unnar Marðar-
dóttur um heimanfylgju hennar, þá skoraði Gunnar
honum til hólmgöngu; en Höskuldur Dalakollsson,
hálfbróðir Rúts, rjeð honum að berjast eigi við Gunn-
ar, heldur skyldu þeir greiða fjeð saman; gengu þeir
þá til búðar Gunnars, og greiddu honum allt fjeð ; en
síðan mælti Höskuldur: „Njót þú nú, sem þú hefir
aflat“. f>á er sagt, að Gunnar hafi kveðið vísu þessa1:
„Auðs munu æskimeiðar
óttlaust fyrir því njóta
hægs að hvergi ljúgum
hjörþings til penninga.
ferr enn vitnis varrar
vjer rjóðum þá fljóði
verr enn oss ok errinn
álmr hraustr funa hjálma“.
Jeg rita hjer vísuna með öllu, eins og hún er
prentuð í útgáfunni 1875, enda er hún þar alveg eins
og f útgáfunni 1772, að öðru leyti en því, að rithátt-
urinn er nokkuð annar á sumum orðum; ætla jeg og
víst, að vísan sje þannig svo rjett, sem auðið er að fá
hana; þvi að á orðamun þeim, sem talinn er neðan-
máls við hina latínsku útleggingu Njálssögu, Kmh.
1809, er eigi mikið að græða; enda virðast mjer ó-
þarfar allar breytingar á vísunni frá því, sem hún er
prentuð í þeim tveimur útgáfum, sem jeg nefndi hjer
að framan.
Vísan verður þannig í óbundinni ræðu:
„Æskimeiðar hjörþings munu njóta óttlaust hægs
auðar fyrir því, at (vjer) ljúgum hvergi til penninga ;
enn fljóði ferr þá verr enn oss. Vjer rjóðum vitnis
varrar, hraustr ok errinn álmr hjálma funa“.
Meiðr = trje; hjörþing=orusta; ceskimeiðr hjör-
þings = maður sem er fús til orustu, hermaður, og
1) þessi vísa er áður skýrð af dr. Jóni þorkelssyni í skóla-
skýrslu, Reykjavík 1870.