Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Síða 15

15
•enda sje jeg þess aungva þörf, og þótt einhverjum
finnist, sem jeg hefði átt að svara því og því, sem
jeg læt hjá líða, er það ekki af því, að jeg þegj-
andi viðurkenni, að BMO hafi á rjettu máli að
standa, eða að ekki megi andmæla honum og ve-
fengja.
BMO skiftir »ástæðum« mínum í tvent, eftir
því hvort þær eru »almenus eðlis« eða »sjerstak-
legs eðlis« (s. 5) og tekur fyst fyrir til athugunar
þær, er fyr eru nefndar (bls. 5—29).
Það er til lítils að fara frekara út í þær; það,
er þar er um að ræða, er þess konar, að um það
má deila til eilífðar; BMO kemur t. d. ekki með
neitt, er geti hrakið mínar skoðanir á þeim mun,
sem hafi verið á Norðmönnum sjálfum og Islend-
fngum á 10. öld. Mart verður að vera falið undir
dómi sögufræðinganna, og við hann er jeg alls ó-
hræddur. Þessar »almennu ástæður« mínar eiga að
styrkja og einkum skýra, að kvæðin sje ekki ís-
lensk í heild sinni, ef þau eru svo gömul, að þau
sjeu frá þeim tíma hjer um bil, sem jeg ætla þau
sje. Ef ekkert væri annað að halda sjer við, en
iþær, væri það hæpið að niðurstaða mín væri rjett;
það er því auðvitað, að hinar »sjerstöku« ástæður
mínar eru í mínum augum gildari og áhrifabetri,
og mart af þeim álít jeg svo óyggjandi sem auðið
er. (Smbr. það sem að ofan er sagt).
Það sem maður þekkir til lífsins á Islandi frá
tímabilinu c. 874—c. 1030 finst alt í sögunum (ætta-
sögunum, Islendíngasögum); um þetta llf, eins og
það kemur þar fyrir, geta ekki verið tvískiptar
skoðanir; annað mál er það, hvort sú mynd af líf-
inu, sem þar sjest, sje með öllu rjett. Jeg veit nú
•ekki betur, en að við BMO sjeum nokkurn veginn