Eimreiðin - 01.05.1903, Side 25

105
boðist til að ryðja göturnar fyrir nokkra aura á dag, en bæjar-
stjórnin »hefir ekki séð sér fært að sinna því boði«, og þykir
hentugra að láta hverjum degi nægja sína þjáningu og vinnukon-
urnar klofa eftir mjólk og brauði til dagsins, svo þær stirðni ekki
í liðamótunum. Okkur hinum er þetta minna til baga, nema þeg-
ar svo ber undir, að afmælisdagar heldri borgaranna hitta á slík
óþægindi, því það eru beztu dagar ársins. Seyðfirðingar hafa
margir þann kostasið, að halda afmælisveizlur, og hafa menn því
vakandi auga hér á öllum fæðingardögum. IJá koma karlmenn-
irnir til afmælismannsins fyrst nálægt hádeginu og færa honum
hamingjuóskir, en ekki neinar gjafir, og ætlast enginn til þess.
Fá gestirnir þá vín eða öl og sitja menn i til 2 stundir yfir því,
en að lokum býður »barnið« þeim til kvoldverðar, kannske öllum
sem koma, og eru það oft ágætis veizlur og höfðinglegar, skemta
menn sér þar ýmist með samræðum, spilum, skák, kotru eða
jólaleikum og oft við músík. Pessi kvöld eru ein hin beztu og
alúðlegustu, sem ég hefi nokkurstaðar kynst. Rausnarlegastar eru
veizlurnar hjá þeim Imsland gamla, Pórarni kaupmanni og Johan-
sen og vórú þær þó víða góðar og alstaðar frjálslegar og óbundn-
ar. Par eru bæði karlar og konur. Einhverja smágleði halda
húsfreyjur líka hver annari, en það mun helzt vera kaffi, súkku-
laði og sætabrauð. fessi tízka Seyðfirðinga er að vísu nokkuð
dýr, en hún er mannsleg og hefir margt gott af sér leitt.
BÓKMENTIR OG LISTIR eru hér fátæklegar sem von er,
þar sem bærinn má heita meö öllu bókalaus. Einstakir menn
eiga lítið af bókum, ég veit ekki um Jón í Múla, og þeir Jóhann-
es sýslumaður og læknirinn eru eðlilega nú að byrja að afla sér
bóka. Lárus bóksali á og dálítið, og eins Stefán Jónsson, en
aðrir eiga lítið annað en það, sem slæðst hefir inn með Jóla-,
fermingar- og afmælisgjöfum, og þekkja allir þær bókmentir.
Bókasafnið (Austuramtsins) verður varla talið, því fyrst er það
að eins fá hundruð bindi og margt af því eitt og eitt hefti á
stangli úr verkum og tímaritum og sumt af lélegasta ruslinu úr
bókagerð Dana, sem legið hefir hjá útgefendum og enginn keypt.
Ein og ein bók hefir slæðst með eftir kunna menn, mest skáld-
rit, smárusl t. d. eftir Drachmann, en ekki ein lína eftir Georg
Brandes né Björnsson og að eins 1 bók eftir Troels Lund, svo
nefnd séu dæmi. Að vísindabókum eða öðrum fræðibókum al-
mennum er til lítils að leita. Almenn bókmentasaga er þar eng-