Eimreiðin - 01.05.1903, Qupperneq 36

sé til batnaðar. Ég fyrir mitt leyti 'kýs þau gömlu J^ ^ J^ ^
heldur en hin 2 ~ 3 Takteininguna þarf ekki fremur í nótna-
letri en talnaskrift að tákna með ýmsu móti; hún gæti t. d. alt af
verið fjórðungsnóta. & J J °S J J J mætt* alveg eins rita
þannig: J en bæði er það, að einingarnar eru svo Ijósar
og hlutföllin milli þeirra og annarra nótna svo óbrotin, að það er
engum heilvita manni ofætlun að læra þau, og í annan stað eru
þær mönnum oft til gagns og leiðbeiningar um takthraðann (að
J J J eigi t. d. að syngja og spila hægara en J*1 ^ ^). — Ég
get ekki verið að eltast við að rekja þessa Chevé aðferð fet fyrir
fet. Ég vildi aðeins gera nokkra grein fyrir því, hvers vegna ég
greiði atkvæði mitt á móti henni.
Pó að menn hafi ekki getað felt sig við hana að öllu leyti
eða fylgt henni út í æsar, þá vilja sumir halda ofurlítið í hana.
Einn af þeim mönnum er Christian Geisler1. Hann vill láta
kennarann byrja á því, að syngja C-dúrtónstigann fyrir börnum
og sem sýnilegt tákn tónanna nota tölur en ekki nótur. Éað má
vel vera að börnum og byrjendum veiti hægra að syngja tónstiga
og tónbil eftir tölum heldur en nótum; um það skal ég ekkert
fullyrða, af því ég hefi enga reynslu fyrir mér í því efni. En
komist menn að þeirri niðurstöðu, þá hygg ég, að það sé með-
fram af því, að þeir fara rangt að, er þeir byrja að syngja eða
kenna að syngja eftir nótum. Menn gæta þess ekki nógsamlega,
að hver nóta hefir tvenns konar merkingu2: vissa tónhæð og þar
með sérstakt nafn og vissan varanlegleik. Éegar syngja á eftir
nótum, verður að hafa tvent í huga: hlutfallið milli tónanna með
tilliti til hæðar og dýptar og taktinn. Éað er því ekki nema eðli-
legt, að byrjendum þyki það Prándur í Götu. Pað er skiljanlegt,
að þeim virðist vandasamara að syngja:
V—r—h—K—R

heldur en ef sama tónröð væri táknuð með tölum þannig: i 23456,
því að í fyrra dæminu verða þeir að hafa hugann á tónbilunum
og mismunandi tónhraða, en í hinu síðara aðeins á tónbilunum
Væri dæmið skrifað með nótum þannig:
þá mundi verða mjótt á mununum.
1 Organisti í Kaupmannahöfn.
2 Sbr. Viggo Holm: Praktisk Vejledning ved Sangundervisningen i Skolen, t>ls. 4,