Eimreiðin - 01.05.1904, Síða 16

9<5
Nokkur kvæði.
HREIÐRIÐ
Drengurinn.
Nei, líttu’ á, pabbi! hérna finn ég hreiður
í holunni’ undir mosavöxnum steini;
Eg fuglinn litla fljúga sá úr leyni,
Sko, fimm eru’ eggin.
Faðirinn:
Pú mátt vera gleiður,
Svo naskur varstu núna að finna þetta.
Drengurinn:
Og nú skal ég víst eggin mömmu færa.
Faðirinn:
Nei hana, er á þau, hvergi’ er vert að særa;
Hún haldi sínu; það eitt er hið rétta, —
Og göngum svo frá holuhreiðri lágu I
Drengurinn:
En helzt ég vildi samt í eggin kraka.
Faðirinn:
Nei, ekki það, og ekki á þeim taka,
Svo styggirðu’ ekki sólskríkjuna smáu.
Fað kærst er henni, við það eitt að utia,
Sem alt er henni’, en gerir oss ei ríka;
Og hún er söngfugl, — hygðu að því líka, —
Og hljóðsnjöll lofar guð og náttúruna.
Hún lá í friði’ á litlum eggjum sínum,
En lafhrædd flaug, er þú komst að með hraða.
Við skulum hana skilja eftir glaða,
Fví ske má það, ef fer að vonum mínum,
Að ungar þeir, sem ástríkt fjaður-vífið
Mun innan skamms úr hreiðri þessu leiða,
Fér heilsi’ að sumri’ í sólviðrinu heiða
Og syngi fyrir þig, sem gafst þeim lífið.