Eimreiðin - 01.09.1914, Blaðsíða 27

i»3
aldurs síns, giftist Björgu dóttur Jóns bónda í Efranesi, eignaðist með
henni son, er Gísli hét og ólst upp þar syðra og giftist. Aður en
Tómas fluttist suður og giftist, átti hann barn með stúlku, er Helga
hét. Bamið hét Kristján, og fluttist hann suður og ílengdist þar; en
ókunnugt er mér um niðja þeirra og æfiferil.
Árið 1815 dó Gísli á Kjörseyri, bjó Guðný ekkja hans 5 ár á
Kjörseyri eftir lát hans, en 1820 fluttist hún að Fjarðarhorni og gekk
að eiga Sigurð hreppstjóra Sigurðsson; því kona hans Katrín, systir
Guðnýjar, var fyrir nokkru dáin1). Með Guðnýju eignaðist Sigurður
ekki bam. Með Guðnýju móður sinni fluttist þórunn Gísladóttir að
Fjarðarhoriu og giftist 1825 Matthíasi, yngsta syni Sigurðar og móður-
systur sinnar. Fóru þau árið eftir að búa á Kjörseyri og dvöldu þar
lengstum síðan, oftar í húsmensku, en bygðu jörðina. Ekki áttu þau
barn saman, en Þórunn gjörði Jóhönnu dóttur Matthíasar að kjörbarni
sínu og ól hana upp sem ástrík móðir. Af fátækum hjónum tóku þau
Matthías og I’órunn barn og fóstruðu, sem sitt eigið. Þórunn hafði
verið merkiskona og valkvendi, en dró sig heldur í hlé út á við, og
hafði viljað, að sem allra minst bæri á góðverkum sínum. í’au hjón,
íJórunn og Matthías, vom virt og vel metin hér um slóðir. Hann dó
30. nóv. 1864 (f. 1. nóv. 1800), en hún lézt 23. febr. 1866 (f. í ág.
1802). Eftir lát manns síns fluttist Þórunn (ásamt fósturdætrum sínum)
vorið 1865 til vina sinna á Kolbeinsá, Olafs hafnsögumanns Gíslason-
ar og Ingibjargar þorláksdóttur, og þar dó hún, eins og áður er sagt,
1866. En þær fósturdætur hennar dvöldu þar, unz þær fluttu aftur að
Kjörseyri 1869.
FINNUR JÓNSSON á Kjörseyri.
x) Synir þeirra Sigurðar á Fjarðarhorm og Katrínar horvaklsdóttur voru: Ól-
afur prófastur og riddari í Flatey, þorvaldur umboðsmaður í Hrappsey og Matthías
hreppstjóri á Kjörseyri. (f æfiágripi Ólafs prófasts í Flatey, Rvík 1862. má lesa um
ætt foreldra hans og fleiraj.i
þórarinn prófastur Krstjánsson, sem þekti Matthías vel eftir margra ára náinn
kunningsskap og vinfengi, sagði, að Matthías sál. hefði haft góðar og traustar sálar-
gáfur, traustan og þrekmikinn líkama og verið duglegur verkmaður, vel að sér í
bóklegu, sérstaklega svo vel að sér í íslenzkri löggjöf, einkum er laut að sveita-
málum, að hann þekti engan bóndamann honum fremri í því. þórarinn próf. sagði,
að Matthías hefði borið glöggar menjar þess, að hann hefði mentast í Viðey undir
nmsjón Magnúsar konferenzráðs Stephensens (og þar lærði hann prentlist og tók
sveinsbréf hjá Guðmundi Schagfjörð, og er það bréf hér til enn). Matthías var 9
ár hreppstjóri í Bæjarhreppi og gegndi ýmsum opinberum störfum i stað sýslu-
manns, þegar þorvaldur bróðir hans í Hrappsey var settur sýslumaður í Stranda-
sýslu. Hann var talinn alment áreiðanlegur, tryggur og hreinskilinn, allra manna
fjarlægastur smjaðri og uppgjörðar kurteisi og, að sögn þórarins prófasts og þeirra,
er þektu hann bezt, hafði haun verið höfðingi í lund, enda vel efnum biiinn.