Eimreiðin - 01.09.1914, Blaðsíða 38

‘94
og kætir lundina«. Pawlow álítur einnig, að svona smáir skamt-
ar af áfengi styrki og auki meltingarvökvana. Oðrum kunnum líf-
færafræðingi og lækni, Kunkel að nafni, farast þannig orð: »Pað
er engum efa bundið, að ofdrykkjan hefir oft skaðleg áhrif á
meltingarfærin; en hinsvegar er það sannað með reynslu miljóna
manna, að menn geta drukkið vín með mat í fjöldamörg ár, án
þess að skaða meltingarfærin eða heilsu sína á nokkurn hátt«.
Chonheim segir, að smáskamtar af áfengi hafi áþekkar verkanir á
meltinguna og önnur nautnarmeðul, að það auki meltingarvökvana
og matarlystina.
Tilraunir hafa sannað, að ef áfengisblandan í maganum ekki
fer fram úr 8—iO°/(, af hreinum vínanda, skaðar hún ekki melting-
una; en í sterkari blöndun (Concentratíon) hættir melting eggja-
hvítuefnanna. Nokkrir halda því fram, og styðjast við tilraunir í
þá átt, að meðan vínandinn dvelji í maganum, séu verkanir melting-
arvökvanna minni en ella, en undir eins og hann sé horfinn á
braut úr maganum, eflist meltingin og nú myndist ríkulegri maga-
súr, saltsýra, en áður, og meltingin gangi fljótar. I sambandi við
þetta má geta þess, að Mehring hefir með tilraunum sínum sýnt
fram á, að öll sykurborin efni uppleysast og meltast fljótar í vín-
andablöndun en í hreinu vatni. Prófessor Quensel segir, að afnám
eða afneitun allra áfengra drykkja sökum ákveðins matarhæfis
(Diæt) grundvallist ekki á vísindalegum rannsóknum og tilraunum
í þeim efnum. Professor Knútur Faber við háskólann í Kaup-
mannahöfn hefir ritað allmikið um áhrif áfengis, einkum á melt-
ingarfærin. Af 44 sjúklingum, er leituðu ráða hjá honum gegn
magakvefi (Catarrh. Ventriculi), höfðu aðeins 5—6 fengið veikina
af völdum áfengra drykkja. Prófessor Faber segir, að það hafi
afarmikla og jafnvel mesta þýðingu, frá læknisfræðislegu sjónar-
miði, hvernig áfengra drykkja sé neytt. Flann kemst að sömu
niðurstöðu og flestir aðrir vísindamenn, sem tjallað hafa um þessa
spurningu, og segir, að létt vín eða öl, neytt í hófi, sé að mestu
eða öllu óskaðlegt fyrir magann; en brennivín, þótt drukkið sé í smá-
skömtum, geti stundum valdið magakvefi og öðrum magasjúkdóm-
um. Hann segir þó ennfremur, að hann hafi haft undir hendi
fjöldamarga ólæknandi drykkjurúta, sem að öllu leyti hafi haft
hrausta og sterka maga og góða meltingu. Á einum stað í bók
sinni kemst prófessor Faber þannig að orði: »Pað er alveg áreið-
anlegt, að holar og skemdar eða ófullkomnar tennur eru langtum