Eimreiðin - 01.09.1914, Qupperneq 65

221
Hann byrjar á því, að kalla dóm Valtýs ómaklegan í garð eins
af höfubskáldum vorurn að fornu og nýju! Stórt er af stað riðið.
Hann á líklega við Aldamótakvæði það, sem Ein. Ben. orti til verð-
launa. En það get ég sagt honum, að ég man vel eftir því, að mörg-
um — ef ekki öllum — fanst miklu meira koma til vísnanna, sem
Hannes Hafstein orti í sama mund, og teknar voru upp í flest blöð
landsins, heldur en allrar þeirrar langloku E. B.
Og svo fer nú G. F. að sýna okkur, hvað broslegt það sé, að
V. G. skuli ekki skilja t. d. þetta:
Léttan, þéttan byrðing beins Sléttan, skvettinn otur eins
bygðu þjóðir alda. útbjó flóðið kalda.
Skýring hans á því er þannig: »Alda þjóðir bygðu léttan þéttan
byrðing beins (þ. e. húðkeipurinn). Eins útbjó flóðið kalda (þ. e. haf-
ið) sléttan skvettinn otur«. Ég verð að játa, að ég er jafnnær með
að skilja. — Á öðrum stað segir hann, að »Björninn dansar fimur,
frár — firði langa, mjóa« sé rétt mál, seins og ganga grænar brautir,
hlaupa leiruna« o. s. frv., eins megi segja adansa fjörðinn«. Já, ég
skil nú hvorugt, hvorki vísuna né skýringuna. Það hlýtur að vera ein-
hver >;nýmóðins« heimspeki, er vill setja þann mann, sem yrkir svona,
á bekk með þeim Matthfasi og Steingrími. Ég vil ekki einu sinni
skipa honum á bekk með þeim yngri, f’orsteini Erlingssyni og Guðm.
Guðmundssyni. Nei, langt frá því!
Maðurinn, Ein. Ben., er fluggáfaður. En kvæðum hans er hnoð-
að saman af yfirgnæfandi orðgnótt og málskrúði. Par er fult af öfg-
um og ónáttúrlegum myndum, sem spilla allri sannri kvæðalist. Skoð-
um t. d. hvernig það er hjá Jónasi. Hann hefir þó bæði fagurt mál
og fallandi stuðla, en alt er svo lipurt og létt, að það er eins og það
ósjálfrátt festist í manni. Þetta vantar alveg hjá E. B. Ég man ekki
til, að það festist ein vísa fremur en önnur í huga mínum, þegar ég
var búinn að lesa þessar »Hrannir«.
Þessi skáld eru annars orðin býsna mörg hjá okkur. Þau spretta
upp hvaðanæva að: úr Reykjarfirði, norðan af Sléttu o. s. frv. 1
Þingeyjarsýslum er sjálfsagt meira en 7. hver maður skáld, eins og stóð
í einu dönsku blaði fyrir nokkrum árum, að af 70,000 manns á íslandi
væru 7000 skáld. Skáldastyrkurinn fer vaxandi, og eftir hrósi G. F.
á »Hrönnum«, ætti þingið í sumar jafnharðan að veita Ein. Ben.
skáldastyrk.
ST. D.
Ritsjá.
JÓN TRAUSTI: SÖGUR FRÁ SKAFTÁRELDI. II. Sigur
lífsins. Rvík 1913. (Verð kr. 3,50).
f’essi seinni partur af »Sögum frá Skaftáreldi« hefir ekki tekist
nærri eins vel eins og fyrri hlutinn. í fyrri hlutanum mátti að vísu
5