Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1919, Qupperneq 111

Alþingi
111
með mikilli alúð og dug, fengið hæst 1700 kr. eftirlaun
eftir 35 ára embættisþjónustu. Hann var 28 ára, er hann
varð embættismaður, og hann á rjett til þess að fá lausn,
er hann verður 70 ára, eða eftir 42 ára embættisþjónustu,
en sjö síðustu embættisárin veita honum eigi meiri eftir-
laun. Jeg veit vel að þessi maður varð embættismaður,
áður en lög þessi voru gefin út, og að hann á rjett til
eftirlauna eftir tilskipun 31. maí 1855, en það breytir því
eigi, sem hjer er verið að sýna, að biskup landsins, eða
einn af hinum helstu embættismönnum landsins í einu af
hinum þýðingarmestu embættum, getur eigi eftir núgild-
andi lögum um eftirlaun fengið meira en 1700 kr. eftir
40 ára duglega og þýðingarmikla embættisþjónustu.
Pá er ráðherrarnir eru frátaldir, hefur nú enginn
embættismaður eða sýslunarmaður hærri laun úr lands-
sjóði en 6000 kr. Slík laun gefa rjett til 1900 kr. eftir-
launa eftir 35 ára embættisþjónustu. Hærri eftirlaun má
því eigi veita á meðan núverandi eftirlaunalög eru í gildi,
nema alveg sjerstaklega standi á, og að um sje að ræða
mann, sem hafi unnið landinu miklu meira gagn en al-
ment gerist um helstu embættismenn landsins.
Nú í sumar samþykti þó alþingi 4000 kr. eftirlaun
handa Birni Kristjánssyni bankastjóra.
Pað er tvent sem undrun sætir í þessu máli. Fyrst,
að Björn Kristjánsson, sem var einn af þeim þingmönn-
um, er hafði samþykt eftirlaunalögin frá 4. mars 1904,
skyldi vilja sækja um svona há eftirlaun, og annað, að
alþingi skyldi vilja samþykkja þau, þvert ofan í anda
þeirra laga, er það sjálft hafði sett.
Björn Kristjánsson hefur verið sýslunarmaður (banka-
stjóri) í landsins þjónustu um 8 ár, eða síðan 1. janúar
1910 að undanteknum þeim 8 mánuðum, sem hann var
fjármálaráðherra, en ráðherrarnir hafa engann rjett til eftir-
launa. Hann var að vísu settur í bankastjórastöðuna 22.