Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.1988, Blaðsíða 10

10
Hinn nýi látúnsbarki, Arn-
ar Freyr Gunnarsson,
ásamt kærustunni, Krist-
rúnu Kristinsdóttur. „Ætli
við trúlofum okkur ekki
eftir árið.“
DV-mynd Brynjar Gauti
Tveir barkar í einni hljómsveit:
„Það verður enginn
rígur á milli okkar"
- segir Arnar Freyr Gunnarsson, nýr látúnsbarki
„Það var sérkennileg tilfmning
að vakna á mánudagsmorguninn.
Mér fannst allt sem gerst hafði
mjög óraunverulegt," sagði ný-
krýndur látúnsbarki, Arnar Freyr
Gunnarsson, í samtali við DV.
Hann hafði þá haft nokkra daga til
að melta sigurinn og sagðist loksins
vera kominn á jörðina aftur. „Ég
gerði mér aldrei neinar vonir og
setti mér það takmark að hugsa
ekki um slíkt. Mér fannst Ólöf sterk
og átti allt eins von á sigri hennar.“
Amar Freyr er 21 árs, fæddur í
Kópavogi en hefur búið í fjórtán ár
í Breiöholtinu. Tónlistaráhugann
fékk hann ungur og voru það áhrif
frá föður hans, Gunnari Páli Ing-
ólfssyni gítarleikara. „Ég suðaði
mikið í pabba að kenna mér á gitar-
inn én hann hafði alltaf svo mikið
að gera. Hafði heldur enga trú á
að ég hefði tónlistina í mér. Ég held
samt að ég hafi haft ágætistón-
eyra,“ sagði Amar Freyr, „Ég er
því sjálfmenntaður á gítarinn.“
Áhuginn vaknaöi
í barnaskóla
Strax í grunnskóla, þrettán ára
gamall, stofnaði harin hljómsveit
með nokkrum skólafélögum í
Fellaskóla. „Hún hét Pass en nafn-
ið var dregið af fyrsta staf í nafni
okkar fjögurra sem vorum í hljóm-
sveitinni. Við spiluöum á skólaböll-
um og í fjölskylduboðum.
Aðra hljómsveit stofnaði ég
fimmtán ára, Hrægammana. Við
spiluðum saman í tvö ár í hinum
ýmsu skólum. Allt efni, sem við
fluttum, var frumsamið. Þetta var
furðuleg hljómsveit," sagði Amar
Freyr. „Þriöju hljómsveitina stofn-
aði ég síðan ásamt fleirum og hún
hét Ókó Pókó. Sú hljómsveit keppti
í Músiktilraunum Tónabæjar og
komst í úrsht þar en Dúkkulísurn-
ar sigruöu. Sú hljómsveit spilaöi
nokkuð lengi, bæði í skólum og fé-
lagsmiðstöðvum.
Fjórða hljómsveitin var Vaxandi
með Bjama Arasyni. Trommuleik-
arinn í Vaxandi var Steinar Berg
Helgason, skólabróðir minn ogfé-
lagi. Hann bað mig að koma með á
æfingu og horfa á þá. Bjarni þekkti
mig því nokkmm árum áöur, er
hann var smápolli, hafði hann læst
mig og aðra meðhmi Ókó Pókó í
bílskúrnum þar sem við æfðum.
Hann gerði þetta í prakkaraskap
en það tók okkur langan tíma að
komast út aftur. Þetta var löngu
áður en Bjarni byijaði að syngja.
Látúnsbarkinn
breytti öllu
Ég fylgdist með nokkmm æfmg-
um hjá Vaxandi og eitt skiptið
vantaði gítarleikarann og þá báðu
þeir mig að hlaupa í skarðið. Ég
var í fyrstu tregur til og sérstaklega
þegar þeir vildu fá mig sem annan
gítarleikara í hljómsveitina. Ég sló
þó th og við spiluðum mjög víöa,
sérstaklega eftir að Bjami var kos-
inn látúnsbarki. Vaxandi leystist
upp síðar því Bjarni vildi stokka
upp,“ sagði Arnar Freyr.
Þetta var í annað skiptið sem
Amar Freyr tók þátt í látúnsbarka-
keppninni. Hann sagði að bæði
hann og Bjami hefðu viljað keppa
fyrif Reykjavík í fyrra en of margir
voru þá skráðir til keppni í því
kjördæmi. Þeir kepptu þvi báðir
fyrir hönd Suöurnesja þó hvorugur
væri þaðan. „Það var engin spurn-
ing aö Bjami var langbesti þátttak-
andinn í fyrra og átti fyllilega ski-
lið að vinna. Ég var aldrei neitt
vonsvikinn með það enda vissi ég
úrslitin fyrir fram. Ég hafði þó ekki
hugsað mér að taka þátt í keppn-
inni aftur. Mikil pressa var hins
vegar frá vinum mínum að ég færi
aftur. Ég lét tiheiðast án þess að
segja neinum frá því nema kær-
ustunni minni. Ég hringdi th Atla-
víkur án þess að neinn vissi," sagði
Amar Freyr enn fremur.
Núverandi hljómsveit Arnars
Ereys, Búningarnir, sphaði í Atla-
vík um verslunarmannahelgina og
hann sagði að hljómsveitarfélag-
arnir hefðu ekki vitað um þegar
hann tók þátt í keppninni í fyrra
skiptið. Lagið þurfti að flytja tvi-
svar. Ég lét mig hverfa í smátíma
og þegar þeir vissu að það hefði
verið til aö taka þátt í keppninni
varð steinþögn. Það urðu allir svo
hissa,“ útskýrir Arnar Freyr. „Ég
fékk hins vegar mikinn stuðning
eftirþað."
Góðir vinir
Hljómsveitin Búningamir hefur
nú að geyma tvo látúnsbarka og
gætu sumir haldið að myndast
gæti rígur milli þeirra tveggja.
„Það verður ekki,“ sagði Arnar
Freyr. „Við Bjarni em mjög góðir
vinir og höfum þekkst lengi. Ég hef
sungið mikiö með hljómsveitinni
þannig að það breytist ekkert þó
ég hafi sigrað í þessari keppni. Ég
gæti ímyndað mér að rígurinn yrði
meiri ef við væmm sinn í hvorri
hljómsveitinni," hélt hann áfram.
Arnar Freyr hætti námi eftir
grunnskóla. „Tónlistin átti hug
minn allan og tók tíma frá náminu.
Mig hefur ahtaf langað til að geta
lifað af henni en það eru aðeins
sárafáir sem eiga möguleika á því.“
Hann starfaði um tíma hjá fóður
sínum sem þá rak fyrirtækiö í s-
mat. „Ég var eipnig um tíma sölu-
maður og ég held að það starf eigi
best við mig. Ætli ég haldi samt
ekki áfram í kjötinu eitthvað
áfram. Faðir Amars Freys rekur
nú veitingahúsið Sthlholt á Akra-
nesi og þar vinnur einnig eldri
bróöir hans. Á sunnudagskvöldið
var sett upp sjónvarpstæki í Sthl-
holti og þar biöu menn spenntir
eftir úrslitum. „Pabbi var orðinn
efins um að ég kæmist í úrslit þeg-
ar búið var að thkynna þriðja og
annað sætið. Það urðu því mikil
fagnaðarlæti þegar í ljós kom að
ég var sigurvegarinn. Ég held að
hann sé kominn með trúna á mér
núna. Hann hafði reyndar aldrei
heyrt mig syngja þetta lag áður,“
sagði Amar Freyr. „Mamma var
hins vegar ömgg um sigur minn.“
Eini möguleikinn
Unnusta hans, Kristrún Kristins-
dóttir, sem er 16 ára, sagðist hafa
verið mjög spennt á úrslitakvöld-
inu. Faðir hennar er einnig fyrrum
tónhstarmaður, Kristinn Sigmars-
son, sem lék með Pónik. Þau kynnt-
ust fyrir hálfu áru í gegnum félaga
Arnars Freys, Þóri Ulfarsson, en
sá er sonur Úlfars sem var hljóm-
borðsleikari í Pónik og er jafnframt
frændi Kristrúnar. Þórir leikur nú
með Búningunum.
Arnar Freyr sagði að látúns-
barkakeppnin væri eini raunhæfi
möguleikinn núna fyrir unga
söngvara að koma sér á framfæri.
„Keppnin á fullan rétt á sér og ég
segi það fyrir mig að það efni, sem
ég á nú þegar thbúið á plötu, verð-
ur eftirsóknarverðara fyrir kaup-
anda plötunnar ef höfundurinn er
þekktur.“
Eftir keppnina í Atlavík fengu
keppendur góöan tíma að sögn
Arnars Freys til að undirbúa sig
áður en þeir sungu lögin inn á
band. Sú upptaka hljómaöi á Hótel
íslandi og verður gefin út á látúns-
barkaplötu sem út kemur á næst-
unni. Þar verður einnig eitt auka-
lag með látúnsbarkanum og eitt
með Stuðmönnum. „Éghef alltaf
verið hrifmn af laginu Reyndu aft-
ur eftir Magnús Eiríksson og það
kom eiginlega ekki til greina að
hytja neitt annað lag. Mér fannst
það líka eiga vel við þar sem ég var
að reyna í annað skiptið," sagði
Arnar Freyr.
„Mitt takmark var að syngja til
sigurs. Þess vegna reyndi ég aftur.
Hins vegar má maöur ekki gera sér
of miklar vonir og þess vegna gerði
ég mér aldrei neinar vonir. Ég hefði
aldrei reynt í þriðja skiptiö." Arnar
Freyr flutti lagiö Ég segi það satt
eftir Stuðmenn í keppninni í fyrra.
„Þá átti ég við ofurefli að etja.“
Starað í strætó
Hann sagði að talsvert lægi fyrir
af efni sem hann hefði samið á
undanfómum ámm. Ég hef flutt
tvö af þessum lögum opinberlega
með Búningunum og þeim hefur
verið mjög vel tekiö. Lögin, sem ég
hef samið, eru frekar í rólegri kant-
inum en ég hef verið að velta fyrir
mér að semja eitthvað fjörugra."
Undanfarin vika héfur verið
annasöm hjá látúnsbarkanum.
„Það hafa allir símar í kringum
mig verið glóandi," sagði hann.
„Skrýtnast þótti mér er ég fór í
strætó. Allir störðu á-mig og ég fór
hálfpartinn hjá mér. Ég settist út
við glugga og var nánast límdur
með andlitið við rúðuna. Það versta
var að lagið hljómaði í útvarpinu í
strætó er ég sat þar eins og iha
gerður hlutur,“ sagði látúnsbark-
innnýiogbrosti.
,Úg reikna með að ég taki lífinu
rólega þrátt fyrir tithinn. Mig vant-
ar sjálfstraust th að geysast um
aht. Æth ég leggi ekki áherslu á
að halda áfram að semja lög og
haldi mig við Búningaria. Mig
dreymir um lítið eigið stúdíó þar
sem hægt er að fullvinna lögin."
Þar sem Kristrún kom með Am-
ari Frey í viðtalið var ekki úr vegi
að spyrja parið hvort sambandið
værialvarlegt?
„ Já, það er alvarlegt. Ætli við trú-
lofum okkur ekki eftir árið,“ svör-
uðu þau glöð í bragði.
-ELA