Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.1988, Blaðsíða 26

26
LAUGARDAGUR 27. ÁGÚST 1988.
Sérstæð sakamál
Timglsjúkur
Fimm morö og allmörg önnur af-
brot voru framin í suöausturhluta
Frakklands frá því í apríl í fyrra og
þar til í október og flest benti til þess
aö sami maðurinn heföi verið að
verki í öll skiptin. Það eina, sem lög-
reglan vissi um hann, var aö hann
var ungur, myndarlegur og lét alltaf
til skarar skríða þegar tungl var nýtt.
France Vu Dinh
var læknisdóttir og bjó viö Annecy-
vatn í frönsku Ölpunum, skammt frá
svissnesku landamærunum. Hún
var tuttugu og níu ára, fráskilin en
bjó nú meö arkitekt í fallegu einbýlis-
húsi rétt hjá vatninu. 27. apríl í fyrra
fór hún til hljómlistarkennara síns í
Austinbíl sínum en sneri ekki heim.
Bíllinn fannst daginn eftir tvö hundr-
uö kílómetra frá heimili hennar. Lík
hennar hefur aldrei fundist en ljóst
er aö hún var myrt.
Michel Astoul
var tuttugu og sjö ára læknir sem
starfaði í sjúkrahúsinu í Sisteron en
bjó sömuleiðis við Annecyvatn. Að
kvöldi sama dags og France Vu Dinh
hvarf var hann á leið heim til sín í
Opel Kadettbíl sem hann átti. Hvorki
bíllinn né hann fundusi er leit var
gerð. Lík Astouls fannst hins vegar
á akri í október í fyrra og varð þá
ljóst hann hafði verið skotinn og við
krufningu fannst kúlan, 9 mm í þver-
mál.
Leigubílstjórinn
Jean-Marie Riviere varð einnig fyrir
óhugnanlegri reynslu 27. apríl í
fyrra. Þá um kvöldið var hann um
áttatíu kílómetra frá Sisteron er
maður í Mercedes Benzbíl ók aftan á
bíl hans. Maðurinn brá á loft skamm-
byssu og skipaði Riviere að leggjast
í farangursgeymsluna á leigubílnum.
Riviere tókst aö halda lyklinum að
honum og þegar ókunni maðurinn
fann hann ekki og gat ekki komið
bílnum í gang sleppti hann Riviere
sem gat síðar geflö lýsingu á mannin-
um. Hann var um tuttugu og fimm
ára, klæddur gallabuxum, stutterma
skyrtu og ljósum jakka. Þá talaöi
hann meö ítölskum hreim.
Simone Guillou
var tuttugu og sex ára. 3. mars í
fyrra, er tungl var nýtt, fannst hún
myrt á Miðjarðarhafsströndinni og
var ljóst aö henni hafði verið kyn-
ferðislega misþyrmt.
Alain Castillo
var lögregluþjónn og bjó við Bourget-
vatn sem er um tuttugu kílómetra frá
Annecyvatninu. Um sexleytið að
morgni 2. apríl, er tungl var nýtt,
hélt hann að heiman frá sér í Peuge-
otbíl sínum en hann átti að fara á
vakt skömmu síðar. Nágranni héyrði
skothvell og skömmu síðar fannst
Castillo látinn undir stýri. Skamm-
byssa hans var horfin.
27. júní
var tungl enn nýtt. Þá réðst maöur
að konu og fimmtán ára gömlum
syni hennar viö Aix-les-Bains, aust-
anvert við Bourgetvatn. Skipaði
hann þeim að afklæðast. Þáu sluppu
'lifandi, sennilega vegna þess aö
Roberto Succo.
drengurinn var með móður sinni, og
gátu lýst oíbeldismanninum. Hann
var um tuttugu og fimm ára, með
vingjarnleg augu, kastaníubrúnt,
sléttgreitt hár og var í ljósum jakká.
Claudine Touvet
var þrjátíu og níu ára og gift kaup-
sýslumanninum Philippe Touvet og
bjó í Annemasse. Hún hafði verið
vinkona France Vu Dinh. Þann 24.
október í fyrra, er tungl var nýtt, fór
hún til þess að ganga frá sumarbú-
stað bróður síns í Menthon-Saint-
á annan þeirra á götunni fyrir utan.
Ók hann síðan Blanche heim en Nic-
ole, sem hræddist hann, féllst á að
fara heim með honum. Morguninn
eftir heyrði hún í útvarpi að maður-
inn, sem skotið hefði verið á, væri
úr undirheimunum og myndi halda
lífi.
Nicole
hélt nú til gistihússins, þar sem syst-
ir hennar var, undir því yfirskini að
hún ætlaði að sækja hana svo að þær
gætu farið sem fyrst úr borginni því
að þær heföu sést með André er hann
hefði skotið á manninn um nóttina.
Leyfði hann það og fór með henni
en er þangað kom beið lögreglan
hans í herbergi systranna. Greip
André þá skammbyssu sína og særði
báða lögreglumennina, Morandin og
Ayazzi. Síðan skaut hann Morandin
til bana er hann bað sér griða. Ayaz-
zi, sem var mikiö særður, hélt þó lífi.
Eftir morðið flúði André.
íbúð André skoðuð
Nicole sýndi nú lögreglunni íbúðina
sem André hafði búið í. Þá var hann
ekki lengur þar og bíll hans horfmn.
í íbúðinni fundust þó ýmsir hlutir í
eigu hans, þar á meðal segulbands-
upptökur þar sem hann lýsti sjálfum
sér á athyglisverðan hátt. Talaði
hann þá um kynferðisvanda sinn,
innri streitu sem leiddi stundum til
þess að hann nauögaði konum og
þörfina fyrir eiturlyf til þess að
Roberto með foreldrum sínum.
„halda sér uppi“. Einnig fundust
fingraför unga mannsins. Voru þau
meðal annars send til Interpol.
30. janúar,
tveimur dögum eftir morð lögreglu-
mannsins í gistihúsinu í Toulon, kom
ungur maður akandi í Alfa Romeo
áð bensínstöð í Genf í Sviss þar sem
hann framdi rán. Varð ræninginn að
flýja á tveimur jafnfljótum. Billinn
reyndist vera sá sem stolið hafði ver-
ið í Menthon-Saint-Bernard í frönsku
Ölpunum er Claudine Touvet var
myrt. Skildi André nú eftir sig greini-
leg spor í Sviss en næstu daga voru
framin innbrot og nauðganir og fólki
hótað lífláti. Þóttist lögreglan þekkja
hver þar hefði verið að verki. Loks
var maður, sem talinn var André,
France Vu Dinh.
Við Annecyvatn.
Bernard fyrir veturinn. Er maður
hennar kom í bústaðinn síðdegis
fann hann konu sína myrta á gólf-
inu. Hafði hún verið afklædd eða lát-
in afklæðast. í líkinu fannst kúla sem
var 9 mm að þvermáli.
26. janúar í ár
komu tvær ungar systur, Nicole og
Blanche, sem verið höfðu þjónustu-
stúlkur í litlum bæ í suðurhluta
Frakklands, til Toulon á Miðjarðar-
hafsströndinni þar sem þær höfðu
fengið starf á gistihúsi. Þar spurðu
þær ungan mann til vegar því að þær
rötuðu ekki um borgina. Hann settist
inn í bfl þeirra. Kvaöst hann heita
André. Hann sýndi þeim hvar gisti-
húsið var eh bauð þeim síðan út að
loknum vinnudegi, klukkan eitt um
nóttina. Var hann þá í grábláum Alfa
Romeobíl. Á bar lenti hann í deilu
við menn vegna stúlknanna og skaut
Michel Morandin
reglumaður.
rannsóknarlög-
handtekinn í Zúrich en hann reynd-
ist svo allt annar en sá sem í fyrstu
var talið.
Interpol
hafði er hér var komið sögu tekist
að finna af hverjum fingraförin í
íbúðinni í Toulon voru. Reyndust
þau af manni sem hafði búið í útborg
Feneyja á Ítalíu sjö árum áöur. Hann
hét Robert Succo og haföi verið eftir-
lýstur síðan 1986 en um hálfum ára-
tug áður hafði hann framið tvö morð.
Myrti foreldra sína
Roberto Succo var sonur lögreglu-
þjóns, Nazarios Succo, og konu hans,
Maríu, og bjó fjölskyldan í Mestre.
Var Roberto þá nítján ára, las undir
stúdentspróf og ætlaði að verða dýra-
læknir. Faðir hans hafði nýlega
keypt Alfa Romeobíl sem Roberto
þótti afar gaman að aka.
Um ellefuleytið að kvöldi 9. apríl 1981
langaði hann út að aka en móður
hans fannst það fullseint og neitaði
aö láta hann fá bíllyklana. Stakk
Roberto þá móður sína til bana og
það gerði hann einnig við föður sinn
er hann kom af vakt rétt fyrir mið-
nættið. Um nóttina var Roberto í
íbúðinni en morguninn eftir fór hann
út að aka Alfa Romeobílnum.
Roberto Succo
var eftirlýstur um alla Ítalíu er ljóst
varð aö foreldrar hans höföu verið
myrtir. Þremur dögum síðar fannst
hann í gistihúsi skammt frá júgóslav-
nesku landamærunum. Hann játaði
strax og sagði móður sína hafa verið
tvihöföaöan dreka en föður sinn
sagðist hann hafa drepið svo hann
yrði ekki leiður yfir því að konan
hans, móðir Robertos, skyldi vera-
dáin.
Geðklofi
var sjúkdómurinn sem sérfræðingar
sögðu að þjáði Roberto. Hann fékk
leyfi til að taka stúdentspróf sitt í
fangelsinu í Feneyjum en var
skömmu síðar dæmdur til tíu ára
vistar á geðveikrahæli. Nokkrum
mánuðum síðar var hann þó fluttur
í sjúkradeild fangelsisins í Reggio di
Emilia en þar var hegðan hans sögð
til fyrirmyndar. í ársbyrjun 1986,
tæpum fimm árum eftir morðin,
töldu læknar óhætt að veita honum
visst frelsi. Hóf hann þá nám í líf-
fræði við háskólann í Parma og ók
félagsráðgjafi honum þangað á
hveijum morgni en aftur til fangels-
isins að lokinni kepnslu á daginn. 12.
júní 1986 strauk Roberto hins vegar
úr skólanum.
Handtekinn
Roberto Succi var í gistihúsi í Mílanó
aðfaranótt 28. febrúar síöastliöins.
Þaðan hélt hann morguninn eftir til
Gardavatns. í litlu þorpi þar stal
hann Roverbíl og ók honum í áttina
til Feneyja. Síödegis þann dag steig
hann út úr bílnum í Conegliano. Þar
sátu þá tíu óeinkennisklæddir lög-
reglumenn fyrir honum. Tveimur
dögum síðar haföi honum næstum
tekist að strjúka úr vacöhaldi en datt
og meiddist í baki. Nokkrum vikum
síðar stytti hann sér aldur.
Michel Astoul.