Þjóðviljinn - 24.12.1949, Blaðsíða 28

ÞJÓÐVILJINN
28.
Jólin 1949
„Þegar Guðmundur er orðinn
leiður á að sjá ekki til Jökulsár
vestari þeytist hann upp á
hæsta hólinn framundan og
stöðvar bílinn á blákollinum“.
komið fer útsýnið vestur yfir að vera ógreinilegt, fyrst hurfu
Kerlingafjöll, en lengi vel blöstu Hrútafell og Langjökull
við, böðuð morgunsól.
Vestan Eyfirðingahóla opnast hlið milli melanna inn að
jöklinum og Guðmundur getur ekki stillt sig um að heilsa
upp á hann. Sumir voru jafnvel farnir að vega og meta
skíðafærið fj'rir ofan, en svo beygir hann frá aftur. A löng-
um kafla cru jökulsandarnir rennsléttir.
Þegar Guðmundur er í vafa um hvar fara skuli gerir hann
sér lítið fyrir og ekur á fullri ferð upp á næsta hól. Þegar
hánn er orðinn Ieiður á að sjá ekki til Jökulsár vestari þeyt-
ist hann upp á hæsta hólinn framundan, stöðvar btlinn á
blákollinum og gengur út, tveim fnetrum framar er kletta-
brún: fyrir fótum okkar blasir Jökulsá vestri. I^að cr svip-
azt til leiða af hólnum. Þeir áhugasömustu hlaða vörðu til
minningar um komu okkar. Fram að þessu höfum við hvergi
séð neitt kvikt né mcrki um mannaferð, utan gömul jeppa-
för og benzíntunnu: lcifar bandaríska hersins. Eftir að hafa
svipazt um ekur Guðmundur af stað, norður og niður. Þar
eru lágir bakkar að ánni. Gúmmístígvélamennirnir þjóta af
stað. Þess er vandlega gætt að aka hvergi fyrr en öruggur
botn er fundinn. Jökulsá er að vísu töluvert vatnsmeiri en
kvíslar þær, sem áður eru nefndar, en hún veldur cngum
teljandi töfum. Að Lambaluauni cr komið það sunnarlega
að bcygja vcrður nokkurn krók norður fyrir það. Jarðfræðing-
arnir taka upp hamra sína og skyggnast í jaðar þess.
f Hraunþúfukvísl — Ásbjarnarvöfn
Það er kapp í Guðmundi og hann þeysist áfram, við erum
allt í einu komnir að Ásbjarnarvötnum og staðnæmumst á
hryggnum vestan við afrcnnsli þeirra, sem fróðir menn segja
að heiti Hraunþúfukvísl. Hún rennur 1 stokk og bakkarnir
þverhnýptir. Skammt frá kvíslinni göngum við fram á fúna
bcinagrind af hesti. Sennilega hefur hann ,,hellzt ur lest-
ihhi“, borið beinin þarna þegar Eyfirðingar foru þessa leið
með skreið sína.
Eftir nokkrar bollaleggingar er hætt við að leita að vaði
og ákveðið að bera grjót í kvíslina þar sem hun er mjóst.
Hraunþúfukvísl. Á nokkurra metra svæði næst Ásbjarnar-
vötnum er dálítill gróður á bökkunum, síðan sandar og melar