Þjóðviljinn - 24.12.1949, Blaðsíða 37

Jólin 19j9 .......' __________________ÞiJÓÐVIL J I N N . rT^""’"r" 37
Þeir njóta lífsins þessir snáðar, sem
fiatmaga í fjöruborðinu í sumarhit-
anum og láta vatnið skolast yfir sig.
— Þú átt nú alltaf peninga hjá olckur systkinunum,
ságði þingmaðurinn. — ÞaS er skömm að því, hvaS þaS
hefur dregizt lengi aS hafa samband viS þig,
— Svo þér finnst þaS, sagSi systirin. .
— Þú vissir nú, hvernig þetta var, sagSi hann. ‘
— Ertu svona hræddur, Jónsi? sagSi hún.
— Hfxddur? sagSi hann.
: — Þetta þýS r ekkert fyrir þig, auminginn, sagSi systir
hans. — Þetta cr cins og ætla aS hlaupa undan skóbótinni,
sem lafir niöur úr manns eigin skó.
— HvaS á ég þá aS gera? sagSi þingmaSurinn. En hann
beiS ckki eftir svari. Og hann kvaddi ekki heldur. Hann
snarsneri sér viS í stiganum og sína leiS. í cinhverju ósjálfræSi
hafSi hann stuniS upp fyrir systur sinni spurningu, sem
hann hafSi aldrei hleypt upp á yfirborS vitunarlífsins, —
spurningu, sem enginn gat auSvitaS svaraS, ekki einu sinni
Jóna systir hans, og auk þess heföi hann aldrei fariS meS
hana til hennar, ef honum hcfSi veriS sjálfrátt. Honum
fánnst katólska kirkjan vera aö stcypa af sér turninum ofan
á Jiann, um leiS og hann fór franr hjá, og til hinnar handar
hóf litli drengurinn aSra hækjuna svo hátt á loft, aS Jóni
þingmanni fannst hann eiga aS fá hana í höfuSiS.
Og áSur cn Jón í Koti vissi af, var hann farinn aö lrlaupa.
Orðið „pax“ á þessu spjaldi SÞ er latneska nafnið friður,