Þjóðviljinn - 24.12.1949, Qupperneq 31

Þ JÓÐVIL JINN
Jólin 1949
Vatnalijallavegun — Þessi mynd skýrir það hvers vegna
gangandi menn nenntu ekki að bíða eftir bílunum. Hún gef-
ur líka hugmynd um það áræði og lictjulund, sem þurft hef-
ur til þess að leggja í að gera þessa leið bílfæra.
ungur strákur í annað sinn. Hér dó hún, vonin um veizluna
hansTraustaEinarssonar. Hann er önnum kafinn við aðmæla
hitann í laugunum og fylla flöskurnar sínar frægu með sýn-
ishornum af hveravatni. Þær höfðu þá allar verið tómar!
þegar við lögðum af stað. Nú liggur ekki lífið á, við ættum
að vera kornnir til Akureyrar um kaffileytið í dag. Það er
brugðið á glens og gaman. Trausti bókar ítarlega ferða-
skýrslu í gestabókina. Hallgrímur yrkir. Það er lrúrrað og
hlegið. Svo er lagt af stað í blikandi sólskini. Héðan liggja
troðnar bílaslóðir um melhryggi. Rétt neðan við HÖrtná
hefst á landakortinu rautt strik, cr endar ekki fyrr cn á Akur-
eyri. Þetta rauða strik táknar bílveg. Síðar um daginn fékk
strik þetta'nafnið: „rauða hættan á Islandskortinu“. Það er
einmitt eftir að við komum á þetta strik sem vegurinn versn-
ar um allan helming. Vatnahjallavcgur liggur utan í lágri
hlíð austan Urðarvatna. Landið er þarna örfoka, ekkert cftir
nema stórgrýtisurð. Samt hefur verið ruddur vegur þarna
milli bjárgánna. Hann er fyrst og íremst ætlaður jeppum og
smærri bílum. Bílarnir scm við crum í eru ba:ði of breiðir og
langir fyrir þenna ruðning. Ferðalagið gengur grátlega seint.
Fleiri og flciri lcggja lánd undir fót í sólskininu. Brátt eru
þeir úr augsýn. Þeir nenna ekki að bíða eftir bílunum!
Það vat hér sem Hallgrímur kvað:
Okkar leið var auðveldleg,
eins og völdu drengir góðir,
.— en Eyfirðingar eiga veg,
f sem eetti að heita djöflaslóðir.
Hefjusaga
Að baki þessa þrönga bílslóða í urðinni býr löng saga.
Það er hetjusaga. 1 áratug hafa hópar manna úr Ferðafélagi
Akureyrar unnið við að ryðja þessa leið. Vegurinn hefur átt
sér marga dugandi liðsmenn, en einnig marga andstæðinga.
Það hefur þurft mikla þrautseigju til að gefast ekki upp við
þenna veg, — þó enn meira áræði til að byrja á honum. 1
öll þessi ár hefur það verið fyrst og fremst einn maður, sem
aldrei brast trú á þessu verki. Það er Þorsteinn Þorsteinsson,
gjaldkeri F. A. Hann hefur stjórnað verkinu og talið trú
og kjark í þá sem vantrúaðir voru. Rök hans eru þessi: Til
þess að vinnandi fólk á Akureyri geti notað helgarfrí sín til
að skreppa suður að jökli, — án þess að vanrækja vinnu
sína —: verður vegurinn að liggja upp úr Eyjafirði sjálfum,
en ekki austur um heiði og inn Bárðardal, sú leið er of löng.
Þetta er rétt. Og Vatnahjallavegurinn verður áður lýkur
Sankti-Pétur (þ. e. a. s. varðan en ekki maðurinn), meir cn
himna hlið og tún heiðaauðnir metur-...“ „
t
i