Þjóðviljinn - 24.12.1967, Blaðsíða 18

fagrn gróðurreit umluktan
klettaveggjum mitt í auðninni,
og séð litla kofann sem var
grafinn inn í hól í Gjánni,
þennan kofa sem hafði áreið-
anlega veitt mörgum göngu-
móðum mönnum skjól þó lít-
ill væri, göngumönnum sem
þurftu að leggja leið sína um
auðnir Þjórsárdals, þá settist
ég á bergsnös efst í hamra-
veggjum Gjárinnar og lét hug-
ann reika víða.
Þá hvarflaði hugurinn til
Kópavíkur og aflögðu verbúð-
anna beggja vegna í Tálknan-
um, sem ég hafði einnig skoð-
að sama ár og verbúðirnar í
Kópavík. En mest dvaldi hug-
urinn við Kópavíkina og þau
óhugnanlegu álög sem sagt var
að hvíldu á þeim stað; en að
sögn hvíldu þau álög á verstöð
þessari, að þar mátti engin
skipshöfn hafa viðlegu eftir
Jónsmessu, sem var lokadagur
vorvertíðar.
Mér var sögð sú saga um
élög þessi að eitthvert síðasta
vorið sem útræði var stundað
frá Kópavík, þá hafi ein skips-
höfn ekki farið úr víkinni fyrr
en að afliðinni Jónsmessu. Skip
það er hér um ræðir var inn-
an úr Arnarfirði og einnig
skipshöfn, utan einn maður
sem var úr Tálknafirði. Svo
var það einn blíðviðrisdag
nokkru eftir Jónsmessu að
þessir síðustu sjómenn bjugg-
ust til ferðar úr Kóþavík. Þeir
hlóðu farangri sínum og nokkru
af aflahlut á skipið og ætluðu
siðan allir Arnfirðingarnir að
fara"með skipið inn til Arnar-
fjarðar. Sá sem átti til Tálkna-
fjarðar að fara fór af stað
gangandi rétt áður en hinir
skyldu róa af stað. Segir nú
ekki neitt af þeim að sinni ut-
an þess að sá sem gangandi fór
undraðist það að hann sá ekk-
ert til ferða bátsins. En þó gaf
hann sér ekki tíma til að at-
huga hverju þetta gegndi, enda
bjóst hann við að það ætti sín- *
ar eðlilegu orsakir.
En félagar hans, þeir sem á
sjó ætluðu, komu ekki heim til
6Ín. Og liðu svo nokkrir dag-
ar. Var þá gerð ferð til Kópa-
víkur til þess að athuga hverju
þetta sætti. Það var ömurleg
aðkoma fyrir þá sem til Kópa-
víkur komu í það sinn. Bát-
urinn lá brotinn í fjörunni og
farviður og lík mannanna lágu
þar dreifð. Báturinn hafði
aldrei komizt frá landi að ætl-
að var, heldur hvolft þar í
lendingunni.
Svona var mér sögð sagan,
þessi saga sem oft hefur leitað
á hug minn en aldrei fastar en
á bergsnösinni við Gjána.
Ekki hef ég heyrt neina sögu
um litla kofann í Gjánni: „En
hver einn bær á sína sögu ...“
og svo mun það vera með þetta
litla hús. Kannski er búið að
skrá sögu kofans eða kannski
verður hún aldrei skráð sem
svo margar aðrar sögur.
Dvöl mín í Þjórsárdal varð
18 — J ÓLABLAÐ
Skemmtileg og fögur stuðlabergsmyndiiii f Gjánnf.