Þjóðviljinn - 24.12.1967, Blaðsíða 48

fngu um að hann langaði til
að reykja.
— Þegar maður hugsar um
það að þú ert prýðilega greind-
ur náungi, sagði hann í símann,
þá ertu í sannleika eins dóna-
legur og hægt er að vera. Hann
hallaði sér aftur á bak svo
konan gæti kveikt í sígarett-
unni fyrir hann.
— Ég meina þetta, þú sýnir
það daglega í einkalífi þínu
og þú sýnir það í —----------
— Greindur. Þá er ég búinn
að heyra það líka- Guð hjálpi
mér. Hefurðu nokkurn tíma
heyrt hana lýsa nokkrum, ég
á við karlmanni. Ef þú ein-
hvern tíma við tækifæri hefur
ekkert sérstakt að gera þá láttu
hana lýsa einhverjum manni
fyrir þér. Allir menn, sem hún
hittir eru alveg töfrandi. Hversu
eldgamlir, sóðalegir, ógeðslegir.
Alveg sama-----------
— Þetta er allt saman gott
og blessað, Arthúr, sagði grá-
hærði maðurinn hörkulega,
þetta er bara þýðingarlaust.
Okkur miðar hvorki aftur á
bak eða áfram.
Konan rétti honum sígarett-
una, sem hún var búin að
kveikja í og hann tók við henni.
Hún hafði kveikt í tveimur.
— Heyrðu annars, sagði hann
og blés reyknum út um nefið,
— Hvernig gekk þér í dag?
— Hvað þá?
— Hvemig gekk þér í dag?
endurtók gráhærði maðurinn.
— Ö, drottinn minn, það veit
ég ekki. Það fór allt til hel-
vítis- Nokkrum mínútum áður
en ég ætlaði að halda varnar-
ræðuna, kallaði Lisberg, lög-
fræðingur strákbjánans á vit-
lausa þjónustustúlku, sem vitni.
Hún kom með fullt fangið af
sængurfötum, sem voru mor-
andi í veggjalús. Guð hjálpi
mér.
— Hvað gerðist svo? Tapað-
ir þú málinu? sagði gráhærði
maðurinn og dró að sér reyk
úr sígarettunni.
— Og hver heldurðu að hafi
setið í dómarasætinu? Vittorio
gamli. Bara að ég vissi hvers-
vegna sá náungi er á móti mér.
Ég má varla opna munninn, þá
kastar hann sér yfir mig. Þá
er algerlega vonlaust að reyna
að tala við hann. Alveg von-
laust.
Gráhærði maðurinn sneri
höfðinu til þess að sjá hvað
konan væri að gera. Hún hafði
náð í öskubakka og látið á
milli þeirra.
— Tapaðir þú málinu? spurði
hann.
— Já, ég ætlaði að segja þér
frá því en fékk aldrei tíma til
þess í samkvæminu, þar var
ekki hægt að segja orð af viti-
Heldurðu að Junior rjúki upp?
Ekki það að mér sé ekki ná-
kvæmlega sama, en hvað held-
ur þú? Heldurðu að hann geri
það?
Gráhærði maðurinn sló ösk-
una af sígaretfcunni-
— Ég held nú varla að hann
rjúki upp, Arthúr, sagði hann
rólega, en það eru náttúrlega
miklar líkur til þess að hann
verði ekki yfir sig hrifinn.
Veiztu hvað mörg ár við erum
búnir að reka þessa andstyggi-
legu gistihús? Shanley gamli
opnaði----------
— Já ég veit það. Junior er
búinn að segja mér frá því
minnst fimmtíu sinnum, það er
bezta saga sem ég hef heyrt á
æfi minni. Nú. jæja, fjandinn
hafi það, ég tapaði málinu.
En í fyrsta lagi var það ekki
mér að kenna. Fyrst er þessi
geðveiki Vittorio á eftir mér
gegnum öll réttarhöldin, síðan
kemur þessi vitlausa þjónustu-
stúlka með sængurfötin, full af
veggjalús — — —
— Það er enginn að segja að
það sé þér að kenna, Arthúr,
sagði gráhærði maðurinn — Þú
spurðir mig hvort ég héldi að
Junior mundi rjúka upp og ég
svaraði þér hreinskilnislega —
— Já, ég veit það. Ég veit
það vel. Ég veit varla lengur
sennilega geng ég í herinn aft-
ur. Hef ég sagt þér frá því?
Gráhærði maðurinn sneri
sér að konunni, ef til vill til
þess að sýna henni hversu
mikla sjálfstjórn hann ætti,
sýna henni þessa allt að því
stóisku ró, sem yfir honum var.
En konan sá það ekki. Hún
var rétt í þessu búin að velta
öskubakkanum með hnénu og
var nú að sópa öskunni saman
í litla hrúgu. Hún leit upp frá
þessu einni sekúndu of seint-
— Nei, Arthur, það hefðurðu
ekki gert, sagði hann í símann.
— Já, ég hef verið að hugsa
um það- Ég er ekki ákveðinn.
Auðvitað er ég ekki sérlega
hrifinn af því, og ég fer ekki
ef ég get komizt hjá þvi. En ég
neyðist kannski til þess. Ég
veit það ekki. En ég fengi þá
kannski frið fyrir öllum þess-
um hugsunum. Ef ég fengi litla
stálhjálminn minn aftur og
gamla góða moskitónetið mitt
gæti ég kannski — — —
— Bara að ég gæti barið of-
urlitla vitglóru inní hausinn á
þér, sagði gráhærði maðurinn.
— Þegar þess er gætt að þú
ert fremur greindur náungi, þá
undrast maður að heyra þig
tala eins og bam. Þú tínir upp
óteljandi smámuni og gerir úr
þeim stærðar fjall, sem skygg-
ir á allt annað, og þú ert
alls ekki fær um------—
— Ég ætti að vera farinn frá
henni. Er þér það ljóst? Ég
hefði átt að segja nú er nóg
komið í fyrrasumar, þegar allt
var kolvitlaust, er þér það
ljóst? Veiztu hversvegna ég
gerði það ekki? Á ég að segja
þér hversvegna?
— Arthúr, andskotinn hafi
það, þetta er ekki til neins.
— Bíddu aðeins, eina sek-
úndu- Leyfðu mér að segja þér
hversvegna. Veiztu hvers
vegna ég gerði það ekki?
Ég get sagt þér nákvæmlega
hversvegna. Vegna þess að ég
vorkenndi henni. Það er sann-
leikurinn. Ég vorkenndi henni.
— Jæja, það veit ég ekkert
um. Ég er alls ekki fær um að
dæma um það, sagði gráhærði
maðurinn. — Mér virðist þér
sjást yfir eitt atriði, það, að
Jeanie er fullorðin manneskja.
kannski hef ég rangt fyrir mér,
en þannig Íít ég á það---------
— Fullorðin manneskja, ertu
alveg frá þér. Hún er fullorðið
barn, fjandinn hafi það. Hlust-
aðu nú á til dæmis: ég stend
og er að raka mig, allt í einu
kallar hún á mig einhversstað-
ár úr íbúðinni. Ég hleyp til
hennar með andlitið löðrandi í
sápu. Og hvað heldurðu að hún
vilji mér svo? Spyrja hvort hún
sé ekki gáfuð! Drottinn minn.
Hún er brjóstumkennanleg. Ég
hef oft horft á hana þegar hún
sefur, svo ég veit hvað ég er
að tala um- Það get ég fulil-
vissað þig um.
— Já, ég er ekki dámfoær
um þetta, sagði gráhærði mað-
urinn, það, sem um er að ræða
er það að þú gerir ekkert------
— Við eigum ekki saman,
þar i liggur það. Veiztu hvern-
ig mann hún hefði átt að fá?
Hún hefðd átt að eiga stóran,
klunnalegan drumb, sem gaf
henni löðrung öðru hvoru og
hðlt svo rólegur áfram að lesa
blöðin. Þannig náungi hefði
hentað henni. Ég er allt bf
veiklyndur. Ég vissi það vel
þegar við giftum okkur, það
geturðu bölvað þér upp á. Þú
ert klókur, þú hefur aldrei
gift þig, en áður en maður
giftir sig getur maður ráðið af
ýmsum smáatriðum hvernig
hjónabandið muni verða. Ég
þóttist ekkert sjá. Ég er of
veiklyndur. Það er heila málið
í hnotskum.
— Þú ert ekki veiklyndur, þú
notar bara ekki dómgreindina,
sagði gráhærði maðurinn og tók
Framháld á blLs. 50.
CANONET
Takið myndir án fyrirhafnar * CANONET hugsar fyrir yður *
& Algjörlega sjálfvirk * Ábyrgð. * Viðgerðarþjónusta.
SÓLFELL H.F. Skúlagötu 63, sími 17966.
43 - JÓLABLAÐ