Dagblaðið Vísir - DV - 29.11.1997, Síða 22

LAUGARDAGUR 29. NÓVEMBER 1997 Jtj"V

Auðunn Kristinsson, stýrimaður og sigmaður, er ein söguhetjan í bókinni ÚTKALL TF-LIF - Sextíu menn í lífshættu:
Árið 1997 verður lengi í minnum
haft hjá þyrlusveit Landhelgisgæsl-
unnar. Á nokkrum dögum í mars-
mánuði lenti fjöldi manna í bráðri
lífshættu í þremur skipssköðum og
í öllum tiifellum kom þyrlan TF-LÍF
til hjálpar. Hér erum við að sjáif-
sögðu að tala um strand Vikartinds
5. mars, þegar Dísarfellið sökk 9.
mars og loks þegar Þorsteinn GK
strandaði við Krýsuvíkurberg dag-
inn eftir. Alls var 39 mönnum bjarg-
að um borð í TF-LÍF og sá sem átti
stóran þátt í björgun flestra þeirra,
eða 29 talsins, er
Auðunn Krist-
insson, stýri-
maður og sig-
maður.
Ásamt fé-
lögum sín-
um á þyrl-
unni kom
hann 19
mönnum frá
borði í Vikartindi
og seig niður í
ólgusjó á eftir
flestum
þeim 10
skip-
verj-
um
þyrluvaktinni. í þetta sinn var hann
að leysa af yfirstýrimanninn. Við
ætluðum að forvitnast örlítið um
kappann.
„Ég er komungur, fæddur í
Reykjavík árið 1972 og ólst upp i
höfuðhorginni," segir Auðunn í
upphafí spjalls okkar og kemur
mjög vel fyrir, traustur og yfirveg-
aður og virkar þannig að maöur
gæti óhikað
treyst hon-
um fyrir
lífi sínu.
bóndi. En hlutimir hefðu æxlast
svona, það hefði einnig haft sitt að
segja að faðir hans, Kristinn Áma-
son, hefði til langs tíma verið stýr-
imaður hjá Gæslunni en hann lést
um það leyti sem Auðunn hóf þar
störf, eða árið 1987.
Auðunn fór í Stýrimannaskólann
árið 1990 og byrjaði að leysa af sem
stýrimaður á varðskipunum tveim-
ur árum síðar. Eftir að stýri-
mannsnáminu lauk 1994 segist
Auðunn að mestu hafa starfað
við flugrekstur Gæslunnar og
þá fyrst og fremst sem stýr-
imaður á þyrlunum. Hann seg-
ist til allrar
hamingju
þeir gerist ekki of glæfralegir. Það
gerir engum gott að ganga of langt,"
segir Auðunn þegar hann reynir að
lýsa hinum dæmigerða Gæslu-
manni.
Ómetanleg reynsla
Har
Hann segir það
mjög ánægjulegt
þegar æfingar
skila sér með
jafn góðum
árangri og
þær gerðu á
árinu. Áhafn-
irnar hefðu
oft æft
bjarganir úr
sjó og skipum
en þama hefðu
aðstæöur bara ver-
ið margfalt erfiö-
ari. Reynslan
frá þess-
um
at-
lenda
sem

«S'
Auöunn í faðmi fjölskyldunnar með soninn Kristin Loga, bráðum 2 ára, í fanginu og eiginkonan, Sigrún Inga, heldur á Jóhönnu Hlín, 4 ára. DV-myndir BG
Dísarfells sem komust lífs af. Auð-
unn var á dögunum kjörinn maður
ársins hjá Landhelgisgæslunni.
Hann er ein af söguhetjunum í
nýrri bók Óttars Sveinssonar, ÚT-
KALL TF-LÍF - Sextíu manns í lífs-
hættu.
Helgarblaðið heimsótti Auðun í
vikunni um borð í varðskipið Tý
sem þá var nýlega lagst að Ingólfs-
garði. Þar er hann öðru hvoru stýri-
maður á milli þess sem hann er á
Byrjaði 15 ára sem
messagutti
í rauninni ólst Auðunn upp hjá
Landhelgisgæslunni þvi hann byrj-
aði þar sem messagutti á varðskip-
unum aðeins 15 ára gamall. Hann
segir það í rauninni aldrei hafa ver-
ið ætlunina að starfa hjá Gæslunni,
hann hefði alveg eins getað hugsað
sér að verða kokkur eða jafnvel
f fullum skrúða, tilbúinn í útkall, maður ársins hjá Landhelgisgæslunni.
sjaldnast í sigmannshlutverkinu þó
vissulega sé það æft ítarlega. Hann
taki síðan einn og einn túr með
varðskipunum.
Stærstu þyrlubjarganir
Islandssogunnar
Eðlilega verða leiðangramir í
Vikartind og Dísarfell ofarlega í
minningu Auðuns. Þetta eru
stærstu þyrlubjarganir íslandssög-
unnar, auk strands Þorsteins GK,
og verða vonandi aldrei stærri.
„Þetta var í fyrsta sinn sem ég
lenti í því að bjarga mönnum úr
strönduðu skipi og síðan nokkrum
dögum síðar úr sjó, í bæði skiptin
við mjög slæm skilyröi. Sem betur
fer lendir maður ekki í slíku dags
daglega," segir Auðunn og hallar
sér aftur í stýrimannsstólnum.
Þegar hann er spurður hvers kon-
ar manngerðir ráðast til starfa hjá
Gæslunni segir hann að menn þurfi
ekkert endilega að vera „geggjaöir".
Þetta sé í raun eins og hvert annað
starf.
Ævintýraljómi
„Menn hafa brennandi áhuga á
löggæslu- og björgunarstörfum til
sjós og lands. Auðvitað er ákveðinn
ævintýraljómi yfir þessu. Starfið er
fjölbreytt og snýst sem betur fer
ekki alltaf um svona bjarganir eins
og í marsmánuði. Við þvælumst
víða um land og kynnumst alls kon-
ar fólki og aðstæðum. Það er líklega
það sem heldur mönnum í þessu.
Síðan er það auðvitað ólýsanleg til-
finning að bjarga lífi annarra og
heldur manni gangandi lengi, vegur
upp á móti þeim atvikum þegar verr
gengur. Menn þurfa að vera yfirveg-
aðir, reyndar pínulítið hræddir svo
vikum væri ómetanleg og myndi
skila sér í framtíðinni.
En hvaða hugsanir skyldu renna
í gegnum huga Auðuns þegar hann
er að störfum við lífshættulegar að-
stæður eins og við björgun Dísar-
fellsmanna eða á brúarvæng Vikar-
tinds? Hann segist fyrst og fremst
hafa hugsað til eiginkonu sinnar og
barnanna tveggja. Aldrei hafi hann
hugsað að nú væru síðustu sekúnd-
Meö viðurkenningargripinn, áletr-
aða loftvog, sem vinnufélagarnir
gáfu honum sem manni ársins.
ur lífsins að líða. Líöanin hafi hins
vegar oft verið betri eins og í olíu-
blautum ólgusjó innan um brak Dís-
arfellsins.
„Ég minnist þess t.d. þegar ég var
á brúarvæng Vikartinds og skipið
tók að halla í hriminu. Þá hugsaði
ég með mér hvað ég væri að þvælast
þarna, af hveiju ég væri ekki heima
í huggulegheitum uppi í sófa eins og
aðrir landsmenn,“ segir Auðunn og
glottir.
Hann segir að ekki megi gleyma
þætti eiginkvennanna. Kona sín,
Sigrún Inga Kristinsdóttir, sýni
starfi hans mikinn skilning enda
hafi hún um tíma starfað á varð-
skipunum sem háseti eftir að þau
kynntust.
Erfitt fyrir konurnar
„Það er auðvitað erfitt þegar við
stökkvum upp úr rúminu um miðj-
ar nætur og hverfum eitthvað út í
óvissuna. Þær vita ekkert hvert við
erum að fara og hvenær við komum
aftur. Eiginkona Benónýs Ásgríms-
sonar flugstjóra, Kristín Gunnars-
dóttir, lýsir þessu einmitt mjög vel í
bók Óttars.“
Eins og kom fram áður var Auð-
unn nýlega kjörinn maður ársins
hjá Landhelgisgæslunni. Þetta er í
fyrsta sinn sem slík útnefning fer
fram og ekki að ósekju eftir glæsi-
legan árangur þyrlusveitanna. Enda
fengu þær afhent afreksmerki ís-
lenska lýðveldisins úr hendi forset-
ans á Bessastöðum sl. vor.
Byggist á samvinnu
„Starfið byggist á samvinnu
allra áhafnarmeðlima en auðvitað
var það ánægjulegt og mikill heið-
ur fyrir mig að vera kjörinn mað-
ur ársins,“ segir Auðunn og greini-
legt að undir niðri leynist stoltur
maður.
Hann segist reikna með að starfa
áfram hjá Gæslunni, viðurkennir
að stefnan sé sett á yfirstýrimanns-
stólinn og loks skipherrann ef Guð
lofar. Undirritaður telur óhætt að
fullyrða að afrek þessa árs dugi ein
og sér til að hækka Auðunn nú
þegar um tign. Að minnsta kosti
tók hann sig vel út í yfirstýri-
mannsstólnum á meðan viðtalið
fór fram í Tý!
-bjb
{Svelgdist á sölt-
um, olíublönduð-
um sjónum
I „Auóunn var um þaö bil aö
I komast niöur aö Karli:
„Nú dembdi Hilmar mér nió-
ur í sjóinn, ótrúlega nálœgt
manninum, fannst mér. Hann
| var ekki nema 3-4 metra frá
mér. Ég leit upp og sá manninn
veifa til mín með annarri hendi.
„Þaö er sennilega allt í lagi
| meö hann, “ hugsaói ég.
Áöur en ég komst aö honum
fór ég nióur í öldudal. Þegar ég
skaust upp aftur lamdist sjórinn
1 heldur óþœgilega utan í mig. Ég
j reyndi að synda aö manninum
Sog fann um leiö hvernig olía
skvettist yfir mig. Ég saup á sölt-
| um, oliublönduöum sjónum.
I Mér svelgdist á en reyndi aö ná
I andanum aftur. Þegar ég var aö
synda aö manninum reif alda í
I* mig og henti mér í burtu. Ég fór
á kaf. Mér gekk erfiölega aö
synda en sundblöökurnar hjálp-
uöu mér. Mér fannst olían
þyngja mig en ég lá á bakinu og
setti hjálminn upp í ölduna.
Ég tók í manninn. Hann virt-
ist vera alveg rólegur. Ég heils-
aöi og spuröi hvort allt vœri í
lagi meö hann. Maöurinn horföi
til mín og kinkaöi kolli.
Ég setti lykkju utan um hann,
I dró festinguna aö honum og leit
Sj upp til aö gefa Hilmari merki
i um aó hífa. ““
(Útkall TF-LÍF, bls. 114)